تأثیر تزريق هم زمان واکسن هپاتيت B و دوگانه بر سطح آنتی بادی ضد هپاتيت B در بيماران تحت دياليز

مقدمه: توليد آنتی‌بادی به علل مختلفی در بيماران دياليزی مختل است. راه‌های گوناگونی جهت بهبود پاسخ به واکسن هپاتيت B در اين بيماران وجود دارد. در این مطالعه درصدد برآمديم تا اثر واکسن دوگانه بر ميزان پاسخ‌دهی به واکسن هپاتيت B را بررسی کنيم. روش‌ها: 43 بيمار همودياليزي و 20 بيمار دياليز صفاقي که به يک دوره‌ی کامل واکسيناسيون هپاتيت B پاسخ نداده بودند، انتخاب شده و به دو گروه A (30 بيمار) و گروه B (33 بيمار) تقسیم شدند. واکسن هپاتيت B به ميزان چهل ميکروگرم در فواصل صفر، 1 و 6 ماه به بيماران تزريق شد. در گروه A هم‌زمان با دوز صفر، واکسن دوگانه نيز تزريق شد. در فواصل 1 تا 2 ماه و 6 ماه بعد از اتمام واکسيناسيون، سطح آنتي‌بادي برعليه هپاتيت B (HBS Ab) اندازه گيري شد. یافته‌ها: ميزان پاسخ به واکسن در بيماران گروه A، در ماه‌های اول 96 درصد در مقابل 9/83 درصد در بیماران گروه B (7/0 = P) و در ماه ششم 5/87 درصد در مقابل3/83 درصد (34/0 < P). پاسخ‌دهي به واکسن در بيماران مبتلا به هپاتيت C کمتر از بيماران غير مبتلا به هپاتيت C (02/0 = P) بود و در بيماران جوان بهتر از بيماران مسن به واکسیناسیون پاسخ داده بودند (005/0 = P و 339/0 = r). نتیجه‌گیری: تزريق واکسن دوگانه همراه با واکسن هپاتيت B تأثیری در تداوم پاسخ به واکسن هپاتيت B ندارد. ميزان پاسخ به واکسن در بيماران مسن کمتر از افراد جوان و در بيماران مبتلا به عفونت هم‌زمان هپاتيت C کمتر از افراد غير مبتلا به عفونت هپاتيت C است.