Teoria badań humanistycznych Juliusza Kleinera w zastosowaniu do nauki o sztuce filmowej

Autor przypomina szkic Juliusza Kleinera (1886-1957), wybitnego polskiego humanisty i filologa, pod tytułem U wrót nowej estetyki z 1929 r. i uznaje go za jedną z ważniejszych publikacji w ramach przedwojennej polskiej myśli filmowej. Lewicki zwraca uwagę przede wszystkim na akt nobilitacji filmu w świecie naukowym, a także na istotne rozpoznania Kleinera dotyczące filmu jako sztuki kierującej się nowymi zasadami tworzenia i cechującej się nowym sposobem odbioru. Główną część artykułu stanowi próba zastosowania innych, stricte filologicznych prac Kleinera oraz metodologii tam wypracowanej w kształtującym się na przełomie lat 50. i 60. XX w. filmoznawstwie jako akademickiej dyscyplinie naukowej (poszczególne uwagi dotyczą m.in. kwestii analizy dzieła, teorii procesu historycznego, a także zasad komparatystyki interdyscyplinarnej). (Materiał nierecenzowany; pierwodruk: „Kwartalnik Filmowy” 1957, nr 28, s. 3-17).