نقش پلیمرهای به‌کاررفته در رهایش هورمون از سامانه‌های ضدبارداری در پیشگیری‌ از بارداری

وسایل پیشگیری از بارداری همچون کاشتینه‌های زیرپوستی، وسایل درون‌رحمی (IUD) و واژنی و پچ‌های پوستی به‌عنوان روش‌های مرسوم در پیشگیری بلند‌مدت محسوب می‌شوند. تخریب‌ناپذیری کاشتینه حامل هورمون در سامانه‌های زیرپوستی و IUD و رهایش ناگهانی مس در IUDهای بر پایه مس، انحلال سریع میکروسوزن‌ها در پچ‌های پوستی و نیاز مجدد به خروج کاشتینه‌ها پس از ایفای نقش، از مشکلات درخور توجه در عملکرد وسایل پیش‌گفته، محسوب می‌شوند. در این مطالعه به ویژگی و نقش پلیمرها، به‌ویژه پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر به‌کاررفته در وسایل پیشگیری از بارداری بلندمدت اشاره شده است. همچنین، افزون بر معرفی کاشتینه‌های زیرپوستی، وسایل درون‌رحمی و واژنی بر پایه پلیمر مانند حلقه و هیدروژل واژنی و همچنین پچ‌های پوستی بر پایه میکروسوزن، به نقش پلیمرها در ویژگی‌های ساختاری و عملکردی آن‌ها پرداخته شده است. سرعت زیست‌تخریب‌پذیری و رهایش هورمون به‌عنوان مهم‌ترین عوامل در ایفای نقش عملکردی این وسایل به‌شمار می‌آیند. بنابراین، استفاده از پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر با منشأ زیستی و سنتزی همچون پلی‌لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید (PLGA) به‌دلیل زیست‌سازگاری، بی‌نیازی از خروج پلیمر از بدن و کنترل رهایش هورمون از آن، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. نتایج مطالعات نشان داد، مقدار رهایش پایدار هورمون، با خواص ساختاری پلیمر ارتباط محسوسی دارد.