YERKÜREDEN MAVERAYA BİR ÇIĞLIK: MEHMET AKİF

MehmetAkif’in şiiri, birçok unsurdan oluşmuş bir halitadır. Şiirlerinin temel vasfı“çığlık”tır ve yüksek sesle okunması gerekir. Bu “çığlık”ın ferdî (KısmenI.Safahat), içtimaî (genel olarak II-VI. Safahat) ve maveraî (Genel olarak VII.Safahat) bir kavis izlediği söylenebilir. Selma şiiri, onun şiirinde çok azgördüğümüz ferdî bir çığlık ve haykırışın ifadesidir. Zaten Akif, daha sonraneredeyse ferdî konulu şiirler yazmaz. Bu şiir, bir bakıma “hazin bir veda” yada “yürek burkan vaveyla”dır. Sanatının esas zembereğini içtimaî meselelerkurar. Hakkın Sesleri, şairin ayet ve hadislerden hareketle bir kalkış noktasıbelirlediği şiirleri ihtiva eden kitabıdır. Balkan Savaşları ve sonrasınınanlatıldığı “Geçenler varsa İslâmın şu çiğnenmiş diyarından” mısraıyla başlayanşiir, Rumeli’nin yakıp yıkılmasını, bunda Müslümanların içine düştüğü yeis veataletin payını vurgular. Mısır’da iken yazdığı Hicrân şiiri ise, türlüsaiklerle yüzünü öte dünyaya çevirdiği verimlerindedir. Tasavvufî pırıltılaraksettiren bu şiirde ise gurbet (ülke-memleket/ahiret yurdu-Allah) ve bundankaynaklan hicran maveraî bir çığlık olarak karşımıza çıkar.