تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر برخی نشانگرهای مقاومت به انسولین در مردان میانسال

مقدمه بیماری قلبی عروقی وابسته به سندروم متابولیک از مهمترین عوامل مرگ و میر در سراسر جهان است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر برخی نشانگرهای مقاومت به انسولین در مردان میانسال بود. روش کار در این مطالعه نیمه تجربی، 24 مرد میانسال مرد سالم با میانگین (سن15/2 ± 45/63 سال و نمایه توده بدن5/2 ± 10/24 کیلوگرم برمترمربع به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفری، تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرینی، هشت هفته سه جلسه ای تمرین ترکیبی انجام دادند. تمرین هوازی شامل 20 دقیقه با شدت 70-60 درصد ضربان قلب ذخیره و برنامه تمرینات مقاومتی نیز با شدت 70 درصد یک تکرار بیشینه اجرا شد. پیش از شروع و پس از پایان دوره تمرین ترکیبی، نمونه خونی جهت اندازه گیری مقادیر لپتین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین جمع آوری شد. از روش آنالیز واریانس اندازه های تکراری استفاده شد و نتایج در سطح معنی داری 05/0>p آزمایش شدند. نتایج سطوح لپتین، انسولین، گلوکز، شاخص مقاومت به انسولین و درصد چربی بدن گروه تجربی پس از مداخله تمرینی بهبود معنی دار یافت(05/0>p)؛ هم چنین تفاوت معنی‌داری در مقادیر لپتین، گلوکز، شاخص مقاومت به انسولین و درصد چربی بدن بین دو گروه مشاهده شد(05/0>p). نتیجه گیری کاهش یافتن سطوح لپتین و مقاومت به انسولین به واسطه اجرای تمرینات ترکیبی ممکن است منجر به بهبود خطر بیماری قلبی- عروقی در مردان میانسال شود.