تأثیر شوری آب آبیاری بر عملکرد و اجزاء عملکرد دو گونه سالیکورنیا (S. bigelovii و Salicornia persica)

گیاه سالیکورنیا از این نظر حائز اهمیت است که به‌عنوان یک گیاه شورزیست، قابلیت کشت در نواحی شور و آبیاری با آب‌های نامتعارف و خیلی شور را دارا می­باشد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف شوری آب آبیاری بر عملکرد زراعی دو گونه سالیکورنیا (S. bigelovii و S. persica) در یک آزمایش لایسیمتری انجام شد. بدین منظور دو سطح مختلف شوری آب آبیاری (8 و 25 دسی زیمنس بر متر) در هر آزمایش اعمال گردید. آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی در این بررسی استفاده گردید. در طول آزمایش شوری خاک، شوری آب زهکشی، رطوبت خاک و حجم آب اعمال شده پایش و اندازه­گیری شد. در پایان فصل رشد پارامترهایی مانند وزن دانه، وزن کل اندام هوایی، ارتفاع بوته، تعداد شاخه­فرعی، تعداد سنبله در بوته، ارتفاع سنبله، قطر سنبله و وزن خشک سنبله اندازه­گیری و با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری از 8 به 25 دسی زیمنس بر متر اجزای عملکرد هر دو گونه سالیکورنیا (وزن دانه 62 و 5/11 درصد و وزن کل اندام هوایی 22 و 16 درصد به­ترتیب در گونه­های بیگلووی و پرسیکا) افزایش معنی­دار داشت. همچنین اثر شوری بر همه صفات مورفولوژیک به غیر از قطر سنبله در سطح احتمال 1 درصد معنی­دار بود.