Przydatność ziarna jarej pszenicy zwyczajnej, twardej i orkiszowej do produkcji pieczywa w zależności od intensywności technologii produkcji

Przedmiotem opracowania były wyniki uzyskane ze ścisłych doświadczeń polowych prowadzonych w latach 2012–2013 w Katedrze Technologii Produkcji Roślinnej i Towaro- znawstwa, na terenie Gospodarstwa Doświadczalnego Felin (51°22'N, 22°64'E) należącego do Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. W badaniach uwzględniono odmiany 3 gatunków pszenicy jarej: Triticum aestivum ssp. vulgare ‘Parabola’, Triticum durum ‘SMH87’ i Triticum aestivum ssp. spelta ‘Blauer Samtiger’. Oceniono przydatność ziarna do produkcji pieczywa przy różnej intensywności technologii produkcji. Odmiana ‘Blauer Samtiger’ wyróżniała się najlepszymi wskaźnikami jakościowymi, co skutkowało najwyższą oceną punktową i zakwalifikowaniem pieczywa do I klasy jakości. Wraz ze wzrostem intensywności technologii produkcji wzrastała zawartość białka, ilość glutenu i objętość pieczywa. Badane gatunki pszenicy odmiennie reagowały na intensywność technologii produkcji. Polepszała się jakość pieczywa uzyskanego z ziarna pszenicy zwyczajnej, a pogarszała – z pszenicy orkiszowej i twardej, co wskazuje na jej przydatność do uprawy w warunkach bardziej ekstensywnych, np. w gospodarstwach ekologicznych – do produkcji zdrowej żywności, zwłaszcza w przypadku pszenicy orkiszowej.