علل قطع درمان، در بیماران مبتلا به سل ریوی استان خراسان

مقدمه شناسایی عوامل مؤثر بر قطع یا تأ خیر درمان در بیماریهایی نظیر سل، اهمیت بـسیار زیـادی داشـته، آشـنایی بـا آنهـا می تواند سبب بهبود استراتژی ه ای درمانی و تدوین روش های آموزشی مناسب برای بالا بردن سطح آگاهی افراد مبتلا به این بیماری ها گردد. روش کار در این مطالعه گذشته نگر توصیفی، کلیه پرونده های پزشکی مربوط به بیماران مبتلا به سل ریوی که طـی سـالهای 1382 لغایت 1384 به مرکز بهداشت شماره 2 شهرستان مشهد مراجعه کرده و تحت درمـان ضـد سـ ل قـرار گرفتـه بودند، بررسی گردید و متغیرهای سن، جنس، ملیت، پیامد درمان، و علل قطع یا تاخیر درمـان اسـتخراج شـده و بـا روشهای آمار توصیفی ارزیابی گردید. نتایج تعداد کل بیماران مورد مطالعه 659 مورد بود، که از این تعداد 534 مورد (81%) مبتلا به سل ریوی اسـمیر مثبـت و 12 مورد (19%)، به سل ریوی اسمیرمنفی مبتلا بودند. درمان ضد سل در 43 بیمار (8%) از 534 بیمار مبـتلا بـه سـل ریوی اسمیر مثبت، با قطع یا تاخیر مواجه شده بود که علل قطع درمان عبارت بودند از: مـرگ بیمـار در نتیجـه سـل (20 بیمار، 3/7%)، هپاتیت دارویی (11 بیمار، 2%)، احساس بهبودی (2 بیمار، 0/37%)، مشکلات شنوایی و سرگیجه (2 بیمار، 0/37%)، سل مقاوم به چند دارو، (2 بیمار، 0/37%)، پورپورا (1 بیمـار، 0/19%)، و تـشدید نارسـایی کلیـه (2 بیمار،438 .(%0/37 بیمار (82%)، بهبود کامل داشتند. نتیجه گیری نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهدکه هپاتیت ناشی از داروهای ضد سل شایعترین علت قطع و یا تاخیر درمان می باشد. همچنین مطالعه حاضر از تاثیر و کارآیی DOTS، به عنوان روش ارجح درمان، حمایت می کنند . تلاش به منظور افزایش آگاهی بیماران در مورد ماه یت بیماری سل و چگونگی درمان آن در ابتدای شروع درمـان، و نیـز در فواصل منظم طی درمان، می تواند به عنوان یک استراتژی مهم در کنترل بیماری و به حداقل رساندن موارد قطع درمان، به کار رود.