بررسی تأثیر داروهای کاربامازپین و اُکسکاربازپین بر وزوزگوش مرکز تحقیقات گوش، گلو، بینی و جراحی سر و گردن - دانشگاه علوم پزشکی گیلان

مقدمه باتوجه به متعدد بودن علل وزوزگوش و عدم شناخت مکانیسم دقیق بروز آن یافتن یک روش درمانی مؤثر همچنان مورد چالش است . هدف از این مطالعه بررسی اثر داروهای کاربامازپین و اُکسکاربازپین بر وزوزگوش بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمؤمنین رشت بود . روش کار در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، که از اردیبهشت سال 1390-1389 در بیمارستان امیرالمومنین رشت انجام شده است، 57 بیمار (23 تا 65 ساله) مبتلا به وزوزگوش مزمن غیرضرباندار، در سه گروه مجزا تحت درمان با کاربامازپین ( 600-300mg)، اُکسکاربازپین(900-450mg) و دارونما به مدت 12 هفته قرار گرفتند. در آغاز مطالعه معاینات بالینی، تستهای آزمایشگاهی لازم، آزمونهای شنوایی سنجی و تکمیل آزمون Visual VAS ) Analogue Scale) و TSI ) Tinnitus Severity Index ه ب) عمل آمد و سپس در پایان هفته های و 12 8 نیز پرسشنامۀ TSI و VAS برای بیماران تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS انجام شد . نتایج از 51 بیمارکه دوره درمان را کامل کردند (28 مرد و 23 زن .) کاربامازپین، اُکسکاربازپین و دارونما، شدت وزوزگوش را براساسVAS به ترتیب در /46 2/ ،%56 2% و /38 5% بیماران کاهش دادند. کاهش وزوزگوش براساس TSI در سه گروه مذکور به ترتیب /58 % ،8/ 61 1% و 50% بود. در قیاس بین گروههای مورد مطالعه، کاربامازپین و اُکسکاربازپین در کاهش وزوزگوش براساس VAS و TSI به دارونما برتری نداشتند . نتیجه گیری کاربامازپین و اُکسکاربازپین در کاهش شدت وزوزگوش بیماران مؤثر می باشند اما برتری چشمگیری نسبت به دارونما ندارند.