رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه دانش آموزان با تحلیل رفتگی تحصیلی و اضطراب اجتماعی آنان (یک همبستگی بنیادی)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره‌های ناسازگار اولیه دانش‌آموزان با تحلیل‌رفتگی تحصیلی و اضطراب اجتماعی آنان انجام گرفت. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان رامسر و شاغل به تحصیل در سال 98-1397 بود. تعداد جامعه شامل ۱۲۳۸ نفر بود که از این تعداد با توجه به جدول مورگان 288 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ و براون (1999)، پرسشنامه تحلیل رفتگی تحصیلی برسو و همکاران (2007) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی جرابک (1996) بود. در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون همبستگی کانونی استفاده شد. نتایج نشان داد مجموعه متغیرهای طرحواره‌های ناسازگار اولیه با مجموعه مولفه های تحلیل‌رفتگی تحصیلی و اضطراب اجتماعی به طور معنی‌داری بر اساس همبستگی کانونی پیوند داشته‌اند. همچنین در رابطه متغیرهای پیش بین و ملاک، می‌توان گفت که «خودکنترلی ناکافی» و «استحقاق/بزرگ منشی» بهترین پیش‌بینی کننده‌های مجموعه ملاک یعنی تحلیل‌رفتگی تحصیلی و اضطراب اجتماعی هستند. بنابراین توجه به طرحواره‌های ناسازگار اولیه جهت کاهش تحلیل‌رفتگی تحصیلی و اضطراب اجتماعی دانش‌آموزان مهم است.