ترجیح میزبان گیاهی، ترجیح مرحله رشدی میزبان و رفتار سوئیچینگ زنبور Aphidius platensis (Hym.: Braconidae) نسبت به شته سبز هلو

خصوصیات فیزیکی و شیمیایی گیاه میزبان به­عنوان نخستین سطح غذایی دارای اثرات مشخصی روی موجودات واقع در سطوح بالاتر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ترجیح میزبان گیاهی، ترجیح مرحله رشدی میزبان و رفتار سوئیچینگ زنبور Aphidius platensis Brethes, 1913 (Hymenoptera: Braconidae: Aphidiinae) به­عنوان عامل کنترل بیولوژیک شته سبز هلو Myzus persicae (Sulzer) (Hem.: Aphididae) انجام شد. در آزمایش ترجیح مرحله میزبانی از پوره­های سنین مختلف شته سبز هلو به عنوان میزبان زنبور پارازیتوئید A. platensis استفاده شد. برای تشخیص ترجیح گیاه میزبان شته سبز هلو توسط زنبور پارازیتوئید از شاخص بتای منلی استفاده شد. رفتار سوئیچینگ با استفاده از مدل مورداک، در نسبت­های مختلف پوره­های سنین سوم و چهارم شته سبز هلو بررسی شد. تمام آزمایش­ها در شرایط دمایی 1 ± 25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 70 درصد و دوره نوری 8: 16 ساعت (روشنایی: تاریکی) انجام شد. نتایج نشان داد زنبورA. platensis پوره­های سنین سوم و چهارم شته M. persicae را برای پارازیته کردن ترجیح می­دهد. ترجیح میزبانی زنبور A. platensis بین دو گیاه فلفل و بادنجان نشان ­داد که زنبور A. platensis شته­های پرورش­یافته روی گیاه فلفل (5/85 درصد) را بیشتر از گیاه بادنجان (5/28 درصد) برای پارازیته کردن ترجیح می­دهد.ترجیح پارازیتوئید­ در نسبت­های مختلف از مراحل مختلف میزبان متغیر بوده و تعداد میزبان­های پارازیت­شده با افزایش نسبت تراکم میزبان افزایش یافت (به عنوان مثال در تراکم نسبی 40 : 10 (پوره سن چهارم: پوره سن سوم) از شته M. persicae ، پوره­های سن چهارم با میانگین 5/16 به طور قابل توجهی در مقایسه با پوره­های سن سوم با میانگین 8/2 ترجیح داده ­شدند). این مطالعه نشان داد که A. platensis می­تواند به عنوان یک عامل موثر در مدیریت کنترل شته سبز هلو موردتوجه قرار گیرد. نتایج این تحقیق دانش ما را در مورد این زنبور پارازیتوئید شته‌ها گسترش می‌دهد و درک بهتری از فعل و انفعالات میزبان-پارازیتوئید نشان می‌دهد.