Yeni Tanı Diyabetes Mellitus Hastalarında Sınıflandırma ve Tedavi Yönetimi

Amaç: Diyabetus mellitus insulin salgılanması, aktivitesindeki bozulmaya bağlı olarak ortaya çıkan kronik hiperglisemi ile karakterize metabolik bozukluktur. Tip 1 diyabet insülin salınmasında bozukluk ile, tip 2 diyabet ise insülin direnci ile karakterizedir. Bunun dışında tek gen bozukluklarına, ilaç kullanımlarına, genetik sendromlara bağlı diyabet sınıfları da görülebilmektedir. Bu çalışmada yeni tanı diyabetli hastalarda başvuru semptom ve bulgularının araştırılması, sınıflamanın değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Aralık 2016-Ocak 2019 döneminde kliniğimize başvurup diyabet tanısı almış 113 hastada aile öyküleri, geliş bulguları, diyabet antikorları (anti GAD, adacık hücre antikoru ve anti- insulin antikoru), HbA1c düzeyleri retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Çalışmaya alınan 113 hastanın yaş ortalaması 10,4 idi. 72’sinde (%63,7) aile öyküsü mevcuttu. 16’sında (%14,1) obezite mevcuttu. HbA1c ortalaması %11,6, C-peptit düzeyleri 0,74 ng/mL idi. 8 hastada tip 2 diyabetes mellitus, 2 hastada Prader Willi ve 2 hastada monogenik diyabet mevcuttu. Tüm hastaların 65’i (%57,5) ketoasidoz tablosu ile, 11’i (%9,7) ketoz ve 37’si (%32,7) hiperglisemi ile başvurmuştu. Hastaların 40’ında (%35,3) diyabet antikorları negatifti. Diyabet antikorları negatif olan 40 hastanın 21’inde (%52,5) ketoasidoz, 3’ünde (%7,5) ketoz ve 16’sında (%40) hiperglisemi mevcuttu. Sonuç: Çalışmamızda, diyabet tanısı alan olguların %57,5 gibi önemli bir kısmının halen ketoasiadoz gibi ağır bir klinik tablo ile başvurduğu dikkati çekmekteydi. Ayrıca, tip 1 DM tanısı konulan ve ketoasidoz ile başvuran olguların yaklaşık yarısında diyabet antikorlarının negatif sonuçlandığı gözlendi. Diyabet yönetiminde doğru sınıflama yapmak, hastanın yönetiminde ve doğru tedavinin planlanmasında büyük önem taşımaktadır. Anahtar Sözcükler: Otoantikor, diyabet, sınıflama