شاخص های تعیین کننده آسیب زبان در کودکان دوزبانه ترک-فارس

مقدمه و اهداف: کودکان دوزبانه گاهی به اشتباه دارای آسیب زبانی تشخیص داده می شوند و گاهی هم آسیب زبانی آنها شناسایی نمی شود که در هر دو صورت مداخله مناسب انجام نمی شود. اندازه گیری دقیق رشد زبانی کودک دوزبانه شامل ارزیابی هر دو زبان وی می باشد. هدف مطالعه حاضر، شناسایی یک مجموعه از شاخص ها برای تشخیص آسیب زبانی درکودکان دوزبانه ترک-فارس 5 تا 7 ساله شهر تهران بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، نمونه زبانی 24 کودک بدون آسیب زبانی و 8 کودک با آسیب زبانی بر اساس سنجه های زبانی میانگین طول گفته در واحد تی، تعداد کل کلمات، تعداد کلمات متفاوت، تعداد خطاهای دستوری در واحد تی تحلیل شد. کودکان بدون آسیب زبانی با روش خوشه ای چند مرحله ای از مهد کودک ها و مدارس انتخاب شدند. کودکان با آسیب زبانی توسط آسیب شناس گفتار و زبان دوزبانه با حداقل سه سال سابقه خدمات به کودکان دوزبانه از کلینیک های گفتار درمانی به شیوه در دسترس انتخاب شدند. این کودکان از نظر هوش غیرکلامی، سن مواجهه و میزان مواجهه با زبان فارسی تفاوت معنادار با هم نداشتند. والدین به سوالاتی در مورد درک شان از مهارت های گفتار و زبان کودک شان و تاریخچه خانوادگی مشکلات گفتار و زبان پاسخ دادند.یافته ها: تحلیل تشخیصی نشان داد که سه شاخص، گروه های کودکان را با حساسیت 87.5% شناسایی می کند: پرسشنامه گزارش والدین، میانگین طول گفته در واحد تی، تعداد کل کلمات.نتیجه گیری:به نظر می‌رسد شاخص های گزارش والدین و سنجه های زبانی در شناسایی آسیب زبانی کودکان دوزبانه ترک-فارس می تواند برای آسیب شناسان گفتار و زبان کاربرد تشخیصی داشته باشد.