KINO W ZWIERCIADLE PSYCHOANALITYKA LACANOWSKA FAZA «LUSTRA» JAKO FUNDAMENT WRAŻENIA REALNOŚCI W KlNIE

Artykuł dotyczy, fundamentalnego dla psychoanalitycznej teori ikina, pojęcia "faza lustra", zapożyczonego z teorii podmiotu Jacquesa Lacana. W oparciu o książkę Le signifiant imaginaire Christiana Metza, autorka wskazuje na liczne analogie pomiędzy sytuacją widza kinowego a lacanowską fazą rozwoju podmiotu. Faza ta związana jest z ukształtowaniem się w psychice ludzkiej porządku wyobrażonego, stąd też znaczna część artykułu wyjaśnia funkcjonowanie "wyobrażonego" w kinie. W konkluzji autorka podkreśla, że o specyfice kina - zgodnie z tytułem książki Metza - decyduje fakt, iż wyobrażone są tu nie tylko signifie (opowiedziana historia) i porządek percepcji filmu, ale przede wszystkim - jego signifiant. Mówiąc inaczej: metaforycznie pojmowane filmowe lustro nie tylko odbija świat wyobrażony, ale samo także jest wyobrażone.