Eerstelijns Programma voor Ouderenpsychiatrie (EPO): Achtergrond, implementatie en eerste ervaring

Sinds 1999 is de huisarts door de overheidaangesteld als de “Poortwachter van de GGz”. Debedoeling hiervan is om zoveel mogelijk psychische problematiek in de eerste lijn te behandelen. De vaak ingewikkelde problematiek van ouderen vormt voor dehuisarts een probleem bij diagnostiek, behandeling enverwijzing. Psychische problemen gaan vaak schuil achter somatische klachten en leiden zelden tot verwijzing ofadequate behandeling. Veel huisartsen maken gebruik van ondersteuningsprogramma’s vanuit de tweedelijnsGGz, maar bijna al deze programma’s worden uitgevoerd door de gespecialiseerde GGz voor volwassenen.In middenwestelijk Utrecht bleek bij de huisartsen eenduidelijke vraag te bestaan naar een ondersteuningsprogramma dat zich specifiek richt op ouderen met psychische problemen. De specifieke kenmerken van ouderenbij wie een grote kans bestaat op somatische en psychische co-morbiditeit en op cognitieve achteruitgang vragen om een op hen toegesneden ondersteuning in deeerste lijn. De eerste resultaten van een eerstelijns ondersteuningsprogramma voor ouderen zijn bemoedigend.Verder onderzoek moet uitwijzen of het EPO voor huisarts en patie¨nt voldoende toegevoegde waarde heeft ombrede invoering te rechtvaardigen.