بررسی مدیریت کودی بر عملکرد و اجزای عملکرد سیاهدانه (Nigella sativa L.)

به منظور بررسی اثرات منابع آلی و غیر آلی نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد سیاهدانه (Nigella sativa L.)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 89-1388 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کود شیمیایی اوره، تلفیق کود شیمیایی اوره + کود بیولوژیک نیتروکسین، تلفیق کود شیمیایی اوره + میکوریزا، تلفیق کود شیمیایی اوره + کود بیولوژیک نیتروکسین + میکوریزا، تلفیق کود شیمیایی اوره + کود بیولوژیک بیوسولفور، کود گاوی، تلفیق کود گاوی + کود بیولوژیک نیتروکسین، تلفیق کود گاوی + میکوریزا، تلفیق کود گاوی + کود بیولوژیک نیتروکسین + میکوریزا، تلفیق کود گاوی + کود بیولوژیک بیوسولفور و شاهد بودند. نتایج آزمایش حاکی از آن بود که اعمال تیمارهای مربوط به کود گاوی و نیز کود اوره در افزایش عملکرد دانه و بیولوژیک سیاهدانه معنی دار بود. با این وجود، کود گاوی در مقایسه با کود اوره به طور معنی دار تأثیر بیشتری در افزایش شاخص های ذکر شده داشت. همچنین به جز کود بیولوژیک بیوسولفور، سایر کودهای بیولوژیک تأثیر معنی داری در افزایش این شاخص ها نداشتند. با توجه به این که در راستای توسعه کشاورزی پایدار، استفاده از نهاده های طبیعی و زیستی به عنوان یک اصل شناخته می شود، در مناطق دارای خاک های آهکی، کاربرد کودهای آلی (مانند کود گاوی) به همراه استفاده از کود بیولوژیک بیوسولفور می تواند در کاهش مشکلات ناشی از استفاده زیاد از کودهای شیمیایی مفید باشد.