بررسی تجربی استفاده از عملگر پلاسما تخلیه سد دی‌الکتریک(DBD) به عنوان وینگلت مجازی

کنترل جریان برای کاهش پسا و افزایش برا و در نهایت افزایش نسبت برآ به پسا (L/D) همواره مورد توجه متخصصین آیرودینامیک بوده است. روش‌های زیادی جهت کاهش پسای القائی وجود دارد. استفاده از عملگرهای پلاسمای DBD، یکی از جدیدترین روش‌ها در کاهش پسای القایی می‌باشد. در این پژوهش، جهت بررسی عملکرد عملگرهای پلاسمای DBD، از شش چیدمان عملگر پلاسما به عنوان وینگلت مجازی استفاده شده است. آزمایشات بر روی بال با ایرفویل NACA0012 انجام شده است. این آزمایشات در دو رینولدز ۱۵۰,۰۰۰ و ۳۰۰۰۰۰ و در دو ولتاژ، ۶ کیلو ولت و ۱۰ کیلو ولت و زوایای حمله مختلف انجام گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد، استفاده از این نمونه عملگر پلاسمایی در نوک بال به‌عنوان وینگلت مجازی می‌تواند، نسبت برآ به پسا را در بعضی موارد تا حدود ۲۵ درصد افزایش دهد و استفاده از دو چیدمان دایره‌ای کوچک و خطی بزرگ به‌ترتیب، بهترین عملکرد نسبت به سایر مدل‌ها جهت استفاده به عنوان وینگلت مجازی دارند.