مقایسه سبک های یادگیری و راهبردهای انگیزشی و خود تنظیمی در دانشجویان استعداد درخشان و عادی

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی مقایسه سبک های یادگیری و باورهای انگیزشی و خودتنظیمی یادگیری در دانشجویان استعداد درخشان و عادی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی-مقایسه ای می‏باشد. جامعۀ آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان کارشناسی ارشد استعداد درخشان و عادی که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به تحصیل می باشند بود. از این جامعه آماری تعداد50 نفر به شیوۀ نمونه‏گیری هدفمند انتخاب شدند. از سیاهه سبک یادگیری (LSI) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) برای سنجش متغیرهای موردنظر استفاده گردید. داده‏های پژوهش با استفاده از از روش های آماری تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج حاصل از بررسی داده‌ها نشان داد که بین گروه دانشجویان استعداد درخشان و گروه دانشجویان عادی تفاوت معناداری در سبک های یادگیری و باورهای انگیزشی و خودتنظیمی یادگیری وجود ندارد (p>0/05) .نتیجه گیری: این یافته ها می توانن بیانگر اهمیت لزوم توجه به ساختارهای انگیزشی و الزامات مربوط به سبک های یادگیری برای تمام دانشجویان، فارغ از توجه به زمینه های استعداد و هوشی آنها می‌باشد.