حالت‌های همدوس درهم‌تنیدۀ شبه کیوتریت فوتون افزوده منتسب به نور

در این مقاله، کلاس جدیدی از حالت‌های درهمتنیده شبه-کیوتریت دو مدی را بر‌ پایه حالت‌‌های شبه همدوس معرفی می‌کنیم. این حالت‌ها به کلاس خاصی از حالت‌های غیرکلاسیکی نور به نام حالت‌های همدوس فوتون‌افزوده[1]نیز مرتبط هستند؛ بنابراین نامزد مناسبی برای فرآیندهای اطلاعات کوانتومی می‌باشند [2]. شایان ذکر اینکه بر ‌پایه این حالت‌ها برهم‌نهی‌های گوناگونی از جمله حالت‌های درهمتنیده دوکیوبیتی معرفی و بررسی شده‌اند که شاهدی مناسب برای ویژگی-های ارزنده‌‌ی کوانتومی آنها می‌باشد [2]. از اینرو با توجه به ارتباط مذکور و شهود ویژگی‌های کنترل‌پذیر غیرکلاسیکی این دسته از حالت‌های کوانتومی، در این کار به دنبال تجزیه و تحلیل اثر افزودن فوتون به حالت‌های درهمتنیده دو‌کیوتریتی هستیم. برای این منظور، تحلیل جامعی از خصوصیات غیرکلاسیکی آنها، شامل آمار فوتونی و درهم‌تنیدگی با تاکید بر نقش پارامتر جابجایی فاز ارائه می‌کنیم. در همین راستا، برای اندازه‌گیری درهمتنیدگی از سنجه تلاقی تعمیم‌یافته استفاده می‌کنیم[3] و شرایط ممکن برای بیشینه شدن درهم‌تنیدگی را بررسی می‌کنیم. در مقایسه با برخی موارد که پیش از این بحث شده است، مشاهده می‌کنیم که فرایند افزودن فوتون به حالت‌های دو کیوتریتی، که معادل با انتخاب خاصی از پارامتر جابجایی فاز هست، نقش مهمی را در ظهور اثرات غیرکلاسیکی بازی می‌کند؛ همچنین ابزار مناسبی برای افزایش و حفظ درهمتنیدگی می-باشد.