اثربخشی بازی‌های زبان‌شناختی بر بهبود زبان بیانی و دریافتی کودکان آسیب دیده شنوایی

هدف: نقص شنوایی یکی از مهمترین دلایل تأخیر زبانی در کودکان است که جنبه های مختلف تولید و درک زبان را تحت الشعاع قرار می­ دهد. رشد و ارتقای سطح مهارت­های زبان بیانی و زبان دریافتی در کودکان کم­ شنوا مستلزم به کارگیری برنامه­ های آموزشی و توانبخشی مناسب است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر بازی­های زبان شناختی بر رشد این مهارت­ها در کودکان کم شنوای پیش دبستانی انجام شده است. روش بررسی: روش بررسی در این پژوهش، مطالعه مداخله­ ای از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه شاهد است. مشارکت کنندگان 10 کودک کم شنوای سمعکی با دامنه هوشی طبیعی بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و در دو گروه تقسیم‌بندی شدند (5 کودک در هر گروه)، برنامه بازی‌های زبانشناختی برای گروه آزمایش ارایه شد و میزان مهارت­های زبان دریافتی و مهارت‌های زبان بیانی تمامی کودکان در پیش و پس از مداخله با استفاده از آزمون رشد زبان- ویراست سوم ارزیابی شد. یافته ­ها: با مقایسه میانگین مهارت­های زبان بیانی و زبان دریافتی در گروه آزمایش و شاهد از طریق آزمون U مان- ویتنی مشخص شد تفاوت میانگین گروهی که بازی­های زبان شناختی را دریافت نموده­اند در مهارتهای زبان بیانی (0/009=p)، و در مهارتهای زبان دریافتی (0/009=p)، به لحاظ آماری معنادار است. بدین معنی که آموزش بازی­های زبان شناختی بر بهبود این مهارت­های زبانی در کودکان کم­شنوا مقطع پیش­دبستانی که مداخله­ را دریافت کرده بودند، اثربخش بوده است. نتیجه­ گیری: کودکان کم­ شنوا همواره با مشکلاتی در تولید و درک زبان مواجه هستند. این امر مهمترین دلیل برای برنامه­ ریزی­ های آموزشی در جهت یافتن و معرفی روش­های نوین می­ باشد. با توجه به یافته­ های پژوهش حاضر می­ توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت­های زبان بیانی و زبان دریافتی به روش بازی درمانی با رویکرد بازی­های زبان شناختی می­ تواند مشکلات مربوط به این بخش از زبان کودکان پیش دبستانی کم شنوا را بهبود بخشد. پس از جلسات بازی­های زبان­ شناختی، این کودکان در درک معنای جملات و کلمات پیشرفت قابل ملاحظه­ ای داشتند. آنها همچنین قادر به شناختن، فهمیدن و به کارگیری اشکال تکواژشناختی و تولید و درک تمایزات بین صداهای گفتاری زبان فارسی خواهند بود.