Bağımsız Ermenistan Yolunda Vazgeçilmez Bir Unsur Olarak Silahlanma (1890-1895)

“Bağımsız Ermenistan” fikrini gerçekleştirmeyi arzulayan Ermeni milliyetçileri bu isteklerinin büyük devletler tarafından yeterince dikkate alınmadığını görünce, terörizm yoluyla büyük devletlerin dikkatlerini Ermeni isteklerine çekmek istemişlerdi. Ermeni bağımsızlığının ancak isyan ve kan dökme yoluyla elde edilebileceğine ilk inananlar ise Ermeni ruhani liderleri ve komiteciler oldu. Ermenileri açıkça silahlanmaya ilk davet edenler de bunlardı. Ermeniler görünüşte hayır cemiyetleri olarak gerçekte ise siyasi muharip çeteler, köy çeteleri kurmaya başlamışlar, kendi aralarında; savaşçı birlik, yardımcı birlik, silah ve cephane birliği şeklinde teşkilatlar oluşturmuşlardı. Bundan sonra Ermeni okulları ve kiliseleri, kanuni ve dini bazı dokunulmazlıklardan istifade etmek suretiyle hem isyan, ihtilal hazırlıklarının yapıldığı birer siyasi büro hem de silah ve mühimmat deposu haline getirildi. Bu bildiride 1890-1895 yılları arasında Ermenilerin silahlanma faaliyetlerine başlamaları, silahları temin etme ve saklama yolları üzerinde durulacaktır.