تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر آمادگی حرکتی ورزشکاران نخبة گلبال

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین‌های ثبات مرکزی بر آمادگی حرکتی بازیکنان نخبة گلبال انجام شده است. 26 ورزشکار نخبة گلبال با دامنة سنی 25 تا 45 سال آزمودنی‌های این پژوهش را تشکیل ‌دادند. این بازیکنان به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه تجربی (13 نفر) (نُه مرد و چهار زن) و کنترل (13 نفر) (نُه مرد و چهار زن) قرار گرفتند. برای ارزیابی تعادل ایستا، تعادل پویا، عملکرد اندام تحتانی، توان اندام فوقانی و عملکرد حرکتی، به‌ترتیب از آزمون‌های تعادل ایستای لک‌لک، تعادل پویای وای، سه پرش تک‌پا، مسافت پرتاب مدیسن‌بال و سرعت پرتاب توپ گلبال استفاده شد. هر دو گروه قبل و پس از پایان هشت هفته تمرین، در آزمون‌های عملکردی شرکت کردند. گروه تجربی تمرین‌های ثبات مرکزی را با استفاده از توپ سوئیسی به‌مدت هشت هفته و هفته‌ای سه روز و گروه کنترل تمرین‌های عادی گلبال را انجام دادند. برای تحلیل داده‌ها و با توجه به فرض توزیع طبیعی داده‌ها، همگنی شیب خطوط رگرسیون، و رابطة خطی بین متغیر کووریت و وابسته، از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین تعدیل‌شدة تعادل ایستای گروه تمرین‌های ثبات مرکزی (20/3 = M) با گروه کنترل (35/2 =M ) تفاوت معناداری وجود دارد (59/0 =2η، 000/0 = P، 66/33 = (23 ،1)F). همچنین، بین میانگین تعدیل‌شدة تعادل پویا در گروه تمرین‌های ثبات مرکزی (8/79 = M) با کنترل (4/75 = M) ورزشکاران نخبه تفاوت معناداری وجود دارد (38/0 =2η، 001/0 = P، 04/14 = (23 ،1)F). بین میانگین تعدیل‌شدة سرعت پرتاب، مسافت پرتاب توپ مدیسن‌بال از جلو و عقب در گروه تمرین‌های ثبات مرکزی و کنترل نیز تفاوت معناداری وجود دارد (001/0 = P). تأثیر مثبت تمرین‌های ثبات مرکزی بر آزمون غربالگری عملکرد حرکتی بازیکنان گلبال، بر نقش سازندة این تمرین‌ها در آمادگی حرکتی تأکید دارد. نتایج پژوهش توصیه می‌کند از تمرین‌های ثبات مرکزی درکنار تمرین‌های عادی گلبال به‌عنوان شیوة مؤثری برای ارتقای عملکرد حرکتی و پیشگیری از آسیب استفاده شود.