Próba interpretacji koncepcji prawa globalnego

Autorzy rekonstruują podstawowe elementy koncepcji prawa globalnego zaproponowanej przez Rafaela Dominga, światowej sławy hiszpańskiego romanistę, oraz proponują jej interpretację i wykorzystanie do stworzenia koncepcji materialnych źródeł prawa. Punktem wyjścia tej koncepcji jest krytyka faktu, że w dominującym nurcie nauki prawa międzynarodowego publicznego zagadnienia dotyczące podmiotowości zredukowane są niemal wyłącznie do państw. Ten redukcjonizm wspiera się w szczególności na zasadach terytorialności i suwerenności. Autorzy twierdzą, że przezwyciężenie aktualnego kryzysu regulacyjnego, związanego z procesami globalizacji oraz zaradzenie niedostatkom nauki prawa międzynarodowego publicznego nie jest możliwe bez zmiany dotychczasowego paradygmatu. Konstytutywnym elementem nowego paradygmatu powinna być antropoarchiczność, czyli postawienie osoby z jej wrodzoną i równą godnością w miejsce suwerenności państwa. Autorzy dokonują typologii cech osoby, relewantnych jako aksjologiczne uwarunkowania systemu prawnego. Wprowadzają tym samym do rozważań prawnych ujęcie interdyscyplinarne z zakresu antropologii filozoficznej. Przedstawiona koncepcja sytuuje się w kręgu non-pozytywizmu, a jej szczególna wartość wyjaśniająca odnosi się do zagadnienia celowości prawa oraz jego autonomii względem państwa.