ارتباط کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم‌دهی با باورهای امید در دانشجویان

امید یکی از متغیرهای تأثیر­گذار بر کیفیت زندگی و سلامت روان افراد جامعه و به­ویژه قشر دانشجو به­عنوان آینده­سازان جامعه است. همچنین امید می­تواند در افزایش توانمندی افراد در جنبه­های مختلف زندگی به­خصوص در زمینه تحصیلی نقش مهمی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم­دهی با باورهای امید دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. این پژوهش به روش توصیفی همبستگی در سال 97- 1396 انجام شد. نمونه­ای با حجم 261 نفر به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای نسبتی بر حسب جنسیت انتخاب شدند. داده­ها از طریق پرسشنامه­های استاندارد کیفیت تجارب یادگیری نیومن، خودنظم­دهی هانگ و انل و باورهای امید اسنایدر جمع­آوری شد. سپس اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون tمستقل، تحلیل واریانس و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین میانگین نمره کل مقیاس کیفیت تجارب یادگیری با میانگین نمره کل باورهای امید رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. همچنین بین میانگین نمره کل مقیاس خودنظم‌دهی و تمام ابعاد آن با میانگین نمره کل باورهای امید و خرده­مقیاس­های آن رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. در نهایت، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خودنظم‌دهی به­شکل مثبت و معناداری پیش‌بینی کننده باورهای امید است. بر اساس نتایج به­دست آمده، بهبود کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان توسط دانشگاه­ها باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می­شود برنامه­ریزان درسی و مدرسان به طراحی و به­کارگیری روش‌های تدریس مناسب در جهت افزایش مهارت‌های خودنظم­دهی فراگیران اقدام کنند.