درمان خودیاری از طریق کتاب: بررسی نظرات درمانگران و مراجعان

هدف از پژوهش حاضر بررسی درمان خودیاری از طریق کتاب بر اساس نظرات درمانگران و مراجعان است. پژوهش به روش پیمایشی انجام‌شده و برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. نمونه شامل 25 نفر روان‌شناس و مشاور کلینیک‌های مشاوره و روان‌شناسی منطقه 6 تهران و 85 نفر از مراجعان آن‌ها بود. یافته‌های...

Ausführliche Beschreibung

Gespeichert in:
Bibliographische Detailangaben
Veröffentlicht in:Muṭālaʻāt-i ravānʹshinākhtī 2014-10, Vol.10 (3), p.79-94
Hauptverfasser: منصور تاجداران, زینب سعیدی محمد, مریم قنبری, لیلا چراغ ملایی
Format: Artikel
Sprache:per
Schlagworte:
Online-Zugang:Volltext
Tags: Tag hinzufügen
Keine Tags, Fügen Sie den ersten Tag hinzu!
Beschreibung
Zusammenfassung:هدف از پژوهش حاضر بررسی درمان خودیاری از طریق کتاب بر اساس نظرات درمانگران و مراجعان است. پژوهش به روش پیمایشی انجام‌شده و برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. نمونه شامل 25 نفر روان‌شناس و مشاور کلینیک‌های مشاوره و روان‌شناسی منطقه 6 تهران و 85 نفر از مراجعان آن‌ها بود. یافته‌های پژوهش نشان داد که اکثر روان‌شناسان و مشاوران کلینیک‌های منطقه 6 تهران با روش خودیاری از طریق کتاب در سطح متوسط (52%) آشنایی داشتند و از این روش برای درمان مراجعان خود در حد متوسط (36%) استفاده می‌کردند، همچنین این روش را به‌عنوان روش مکمل درمان مناسب نمی‌دانستند، از نظر اکثر آن‌ها میزان موفقیت این روش در آینده در حد متوسط (48%) است که می‌توان گفت با نظر مراجعان درباره موفقیت این روش درآینده، که اکثریت آن‌ها میزان موفقیت این روش را در حد متوسط (6/30%) می‌دانستند، تا حدودی همپوشانی دارد. همچنین میزان سودمندی این روش از دیدگاه مراجعان برای رفع مشکلاتشان از این قرار بود که 8/42% روش خودیاری از طریق کتاب را برای رفع مشکلاتشان مؤثر ندانسته‌اند. این امر با توجه به میزان آگاهی نسبتاً پایینی که مشاوران و روان‌شناسان درباره این روش دارند و همچنین میزان استفاده کمی که از این روش داشته‌اند تا حدودی توجیه‌پذیر است که روش خودیاری از طریق کتاب برای رفع معضلات مراجعان مناسب نبوده و ترجیح اکثریت آن‌ها به این امر بوده است که برای رفع معضل خود از مشاوره استفاده کنند.
ISSN:2538-2942
2538-2950
DOI:10.22051/psy.2015.1780