مقاله کوتاه: خودارزیابی دانش و عملکرد پرستاران در برقراری ارتباط با بیماران دارای اختلال ارتباطی

برقراری ارتباط بین پرستار با بیماران دارای مشکلات ارتباطی سخت است. با وجود این مطالعات کافی در این زمینه در دسترس نیست. این مطالعه به منظور بررسی خود_ارزیابی دانش و عملکرد پرستاران در برقراری ارتباط با بیماران دارای اختلال در ارتباط انجام شد. این مطالعه ی مقطعی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1391 انجام شد. تعداد 200 پرستار در مطالعه شرکت کردند و پرسشنامه ی محقق ساخته مربوط به خود_ارزیابی بررسی دانش و عملکرد را تکمیل نمودند. پرسشنامه مشتمل بر چهار بخش و دارای 22 سوال بود که در بردارنده ی خصوصیات دموگرافیک، سوالاتی در مورد دانش پرستاران و خود_ارزیابی دانش و عملکرد در ارتباط با بیماران دارای مشکلات ارتباطی و نیز سوالاتی در زمینه ی روش های رایج برقراری ارتباط، مشکلات رایج در برخورد با این بیماران، و علت مهارت ناکافی پرستاران در برقراری ارتباط با این بیماران بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 11.5 و به کمک آمار توصیفی و آزمون های تی و آنالیز واریانس انجام شد. میانگین نمره ی دانش پرستاران در زمینه ی برقراری ارتباط با بیماران دارای مشکل ارتباطی .56±1.04 (از 5) بود. بین میانگین نمره ی دانش پرستاران زن (3.55±1.05) و مرد (3.62±1.03) تفاوت معناداری مشاهده نشد (p=0.7). همچنین، بین میانگین نمره ی دانش پرستاران بخش های داخلی_جراحی (3.55±1.04)، اورژانس (3.48±1.09) و مراقبت ویژه (3.72±0.98) تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/69=P). همچنین 79/5% از پرستاران دانش و عملکرد خود در ارتباط با این بیماران را مطلوب نمی دانستند. دانش پرستاران در زمینه ی ارتباط با بیماران دارای مشکلات ارتباطی، در حد متوسط است. آن ها عملکرد خود در این زمینه را نیز مطلوب ارزیابی نمی کنند. پیشنهاد می شود که موضوع ارتباط با بیماران دارای مشکل ارتباطی به پرستاران آموزش داده شود و نیز در برنامه ی درسی دوره ی کارشناسی پرستاری گنجانده شود.