مداخله خودکنترلی و تنظیم هیجان مبتنی بر آموزه های اسلامی برای خودارضایی نوجوانان: مطالعه تک موردی

مقدمه: خودارضایی یک موضوع چالش برانگیز با میزان شیوع متفاوت در جوامع مختلف است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی یک برنامه مداخله ای مبتنی بر خودکنترلی، تنظیم هیجان و آموزه های اسلامی در درمان خودارضایی نوجوانان انجام شد.روش‌ کار: این مطالعه تک موردی در سال 1397 با نمونه‌گیری هدفمند برای انتخاب دو شرکت‌کننده از مراکز مشاوره دخترانه دبیرستان‌های شهر مشهد (دو دخترمجرد 16 و 17 ساله) انجام شد. هر دو شرکت‌کننده حداقل یک سال بود که خودارضایی می‌کردند و هشت جلسه روان‌درمانی فردی دریافت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه کنترل هیجانی (ERQ) و مقیاس خودارضایی جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از طرح A-B-A با شاخص بازیابی و اندازه اثر استفاده شد. داده ها با استفاده از تجزیه و تحلیل نمودار و روش درصد بازیابی تجزیه و تحلیل شد. فرمول درصد بازیابی بلانچارد و شوارتز برای تجزیه و تحلیل داده های طرح های تجربی تک موردی استفاده شد. در این فرمول تفاوت بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون بر نمره پیش آزمون تقسیم می شود.یافته‌ها: بر اساس فرمول درصد بهبودی، 50 درصد یا بیشتر، بهبود معنی‌دار است. اگر نمره پس آزمون فرد کمتر از نقطه برش باشد، بهبود از نظر بالینی قابل توجه خواهد بود. بنابراین، مداخله خودکنترلی و تنظیم هیجان مبتنی بر آموزه های اسلامی در ترک عادت خودارضایی در هر دو شرکت‌کننده مؤثر بود که بهبود سلامت روانی قابل توجهی را نیز نشان دادند. پس از تکمیل دوره های درمان و پیگیری، هر دو شرکت کننده، دفعات کمتر خودارضایی و بهبود تنظیم احساسات را نشان دادند.نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به‌نظر می‌رسد که خودکنترلی و تنظیم هیجان مبتنی بر آموزه های اسلامی می‌تواند به‌طور مؤثری خودارضایی نوجوانان را درمان کند.