مقایسه اثربخشی طرح‌واره‌‌درمانی و درمان شناختی رفتاری بر باورهای اختلال خوردن در بیماران بی‌اشتها و پراشتهای عصبی با توجه به پیوند والدینی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه طرح‌واره‌‌درمانی و درمان شناختی رفتاری در باور های اختلال خوردن در بیماران بی اشتهای و پراشتهای عصبی با توجه به پیوند والدینی بوده است. روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون، پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران دارای اختلال خوردن مراجعه کننده به مراکز روانپزشکی، روان درمانی بالینی و مراکز درمانی چاقی و لاغری شهر تهران که از نظر سنی بین 16 تا 23 سال اند می باشد. روش نمونه گیری هدفمند است، و ملاک تشخیص برای اختلال، تشخیص روانپزشک بر حسب ویراست پنجم راهنمای تشخیصی آماری اختلالات روانی[U1] می باشد. بعد از نمونه گیری اولیه بیماران از نظر پیوند والدینی غربالگری شدند. زیرا یکی از معیارهای ورود در این پژوهش دارا بودن پیوند ضعیف والدینی(بیش حمایت گر و مراقبت کم) بوده است. بیماران بی اشتهای عصبی از نظر شاخص توده بدنی در رده (BMI≥17kg/m2