اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر بر استرس ناباروری و همجوشی شناختی زنان نابارور

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر بر استرس ناباروری و همجوشی شناختی زنان نابارور انجام گرفت. روش: این پژوهش با روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. دوره پیگیری نیز دوماهه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل زنان نابارور مراجعه کننده به کلنیک ناباروری بیمارستان مادر و کودک و کلنیک ناباروری ثمر شهر شیراز در فصل زمستان سال 1400 بود. در این پژوهش تعداد 36 زن نابارور با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه استرس ناباروری (نیوتون، شرارد و گلاواک ، ۱۹۹۰) و پرسشنامه همجوشی شناختی (گیلاندرز و همکاران، 2010) بود. داده‌های جمع آوری شده به شیوه تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر بر استرس ناباروری (0001>P؛ 59/0=Eta؛ 03/50=F) و همجوشی شناختی (0001>P؛ 72/0=Eta؛ 36/91=F) زنان نابارور تأثیر معنادار دارد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان چنین نتیجه گرفت که درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر با بهره‌گیری از شناسایی هیجان‌ها، آگاهی هیجانی، ارزیابی مجدد شناختی و شناسایی الگوهای اجتناب از هیجان می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش استرس ناباروری و همجوشی شناختی زنان نابارور مورد استفاده قرار گیرد.