بررسی تاثیر روایت درمانی و مدل تجربه‌ی جنسی به اندازه‌ی کافی خوب بر نگرش شناختی، رفتاری و عاطفی به رابطه جنسی در افراد نابارور

مقدمه: روایت درمانی و مدل تجربه­ی جنسی به اندازه­ی کافی خوب مدلهایی برای ارتقاء سلامت روانی و جنسی هستند. پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه­ی اثربخشی این دو روش درمانی را بر ابعاد نگرش جنسی افراد نابارور مورد مطالعه قرار داده است. روش کار:مشارکت کنندگان 48 فرد متاهل نابارور از مراجعه کنندگان به مطب تخصصی ارولوژی و زنان شهر تهران بودند، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه 16 نفره روایت درمانی ، مدل تجربه ی جنسی به اندازه­ی کافی خوب و کنترل جایگزین شدند. محتوای دو مداخله به مدت 4 جلسه­ی 90 دقیقه ای روی دو گروه آزمایش به طور جداگانه اجرا شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه­ دموگرافیک، نگرش جنسی دهقانی استفاده شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 26 وآمار توصیفی و استنباطی نظیر تحلیل کوواریانس، آزمون بونفرونی و تحلیل واریانس مختلط انجام شد. یافته­ها: نتیجه آزمون کوواریانس برای ابعاد عاطفی، شناختی و رفتاری در سطح اطمینان %99 معنادار شد (001/0>P) و هر دو درمان در ارتقاء ابعاد شناختی و عاطفی نگرش جنسی در مرحله­ی پس­آزمون تاثیر معنادار داشته­اند (P˂0.05) و تنها روایت درمانی در بعد رفتاری نگرش جنسی اثربخش بوده (P˂0.05) ولی مدل تجربه­ی جنسی به اندازه­ی کافی خوب نتوانسته تفاوت معنادار در کارکرد رفتاری ایجاد کند (P>0.05). همچنین روایت درمانی در ارتقاء بعد عاطفی نگرش جنسی موفق­تر بوده و در بعد شناختی هر دو مداخله یکسان عمل کرده­اند. نتیجه گیری: هر دو مداخله در ارتقاء کارکردهای شناختی و عاطفی نگرش جنسی افراد نابارور موثرند.