مقایسۀ آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیم بر یادگیری مهارت سرویس والیبال

هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیم در مراحل مختلف خودتنظیم (شامل: مراحل دوراندیشی، ‌‌عملکرد و خوداندیشی) بر مراحل اکتساب، یادداری و انتقال مهارت سرویس والیبال بود. آزمودنی‌ها 55 دانشجوی دختر دانشگاه یزد (با میانگین سنی 03/1±20 سال) بودند که به‌صورت تصادفی به پنج گروه (سه گروه راهبردهای یادگیری خودتنظیم و دو گروه کنترل بدون تمرین و با‌ تمرین) تقسیم شدند و سرویس والیبال را اجرا کردند. آزمودنی‌ها پس از شرکت در پیش‌آزمون در مرحلۀ اکتساب، 12 بلوک 10 کوششی را تمرین نمودند. سپس، در آزمون اکتساب (با همان شرایط پیش‌آزمون) شرکت کردند. درادامه، (پس از یک هفته) یک بلوک 10 کوششی را در آزمون یادداری و انتقال تمرین نمودند. داده‌ها در مرحلۀ اکتساب با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه با اندازه‌گیری مکرر در یک طرح (6*4) تحلیل گردید و برای بررسی داده‌های حاصل از آزمون‌های اکتساب، یادداری و انتقال از تحلیل واریانس یک‌راهه و همچنین، به‌منظور شناسایی تفاوت‌ها از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید. نتایج تفاوت معناداری را در گروه‌های تمرینی که از راهبردهای خودتنظیمی بهره گرفتند نسبت به سایر گروه‌هادر مراحل اکتساب، آزمون‌های اکتساب، یادداری و انتقال نشان می‌دهد؛ به‌عبارت‌دیگر، گروه‌های راهبردهای خودتنظیم که از مرحلۀ خودارزیابی و خودواکنشی بهره برده‌اند، عملکرد بهتری داشته‌اند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که راهبردهای یادگیری خودتنظیم، عامل مؤثری در پیشرفت عملکرد و یادگیری مهارت‌های حرکتی است.