سواد سلامت در شبکه تلویزیونی (سلامت) پیش و پس از شیوع کرونا

پژوهش حاضر، به‌منظور استخراج الگوی رفتاری سیمای ملی در افزایش سواد سلامت مخاطبان با ویژگی میان‌رشته‌ای‌، هدف کاربردی و ماهیت توصیفی ، تبیینی، با روش آمیخته و نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای در دو مرحله کیفی و کمی انجام پذیرفته است. در مرحله (کیفی) و پاسخ به پرسش اول، مبنی بر چیستی مضامین برنامه‌ها به شیوه استدلال استقرایی از مجموعه مضامین پایه و سازمان‌دهنده‌، به سه مضمون فراگیر: تغییر الگوی رفتاری و سبک زندگی بینندگان، پیشگیری از بیماری‌ها و توانمند‌سازی مخاطبان دست یافتیم. همچنین از مقایسه برنامه‌ها در دو بازه زمانی بر اساس پرسش دوم‌، مبنی بر اینکه چه تغییراتی در مضامین برنامه‌های شبکه پس از کرونا ایجاد شده است؟ تفاوت‌های اندکی مشاهده شد. برای پاسخگویی به پرسش سوم و مقایسه مضامین سلامت جسمانی با نظریات کارشناسان سازمان بهداشت جهانی، کاستی‌های موجود در برنامه‌ها از‌قبیل بی‌توجهی به تقویت شهروندی فعال و شناخت حقوق افراد به‌عنوان بیمار، ضعف در آگاه‌سازی و جهت‌یابی به‌عنوان مصرف‌کننده محصولات و دستیابی به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی برای بهبود سلامت مشخص شدند. در مرحله (کمی) از آزمون فریدمن برای فرضیه اول، مبنی بر اولویت بعد جسمانی در میان ابعاد گوناگون سلامت و آزمون تی وابسته برای فرضیه دوم، مبنی بر نبود تفاوت معنادار در زمان برنامه‌های سلامت جسمانی در دو بازه زمانی مورد نظر استفاده شده که به تأیید هر دو انجامید.