تأثیر نانولوله‌های کربنی در بهبود رفتار الکترومغناطیسی نانوذرات هگزافریت نوع W آلاییده شده با کاتیون‌های منگنز و کلسیم

مقابله با اثرات مخرب امواج الکترومغناطیس نیاز به موادی با قابلیت تلفات انرژی مغناطیسی و انرژی الکتریکی دارد. اینگونه مواد عمدتاً متشکل از یک ماده مغناطیسی و یک ماده رسانای الکتریکی است. در تحقیق حاضر، در ابتدا نانوذرات فریت استرانسیوم آلاییده شده با منگنز و کلسیم با فرمول SrCo2-X(Mn Ca)X/2Fe16O27 (x=0-0/5) به روش هم‌رسوبی سنتز شدند. سپس این نانوذرات به همراه نانولوله‌های کربنیِ عامل‌دار شده (با نسبت حجمی 1 تا 5 درصد)، کامپوزیتی گردید. از آنالیزهای پراش پرتو ایکس، طیف‌سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز، میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی، مغناطومتر نمونه ارتعاشی و آنالیزگر شبکه‌برداری برای بررسی خواص ساختاری، مغناطیسی و مایکروویو نمونه‌ها استفاده گردید. نتایج الگوی پراش پرتو ایکس نشان داد که فاز فریت استرانسیوم در همه ترکیبات تشکیل گردیده و اثری از حضور هرگونه ناخالصی ها در نمونه‌ها وجود نداشت. نتایج میکروسکوپی الکترونی نیز نشان داد که نانوذرات فریتی دیواره خارجی نانولوله‌های کربنی را به‌طور کامل پوشش داده‌اند. نتایج آزمون مغناطومتری نیز نشان داد که با افزایش میزان کاتیون‌های منگنز و کلسیم در فریت استرانسیوم، مغناطش اشباع کاهش و نیروی پسماندزدا افزایش یافته است. تلفات انعکاس نیز در نمونه‌های کامپوزیتی به میزان حداقل 30 درصد بیشتر از نمونه‌های فریتی بود. بیشترین تلفات انعکاس (42/7- دسی‌بل در فرکانس تشدید 12/1 گیگا هرتز) مربوط به نمونه نانوکامپوزیتی حاوی 5 درصد حجمی از نانولوله کربنی بود. البته براساس نتایج، نمونه حاوی 4 درصد حجمی از نانولوله کربنی پهنای باند جذب بیشتری نسبت به سایر نمونه‌ها داشت.