شناسایی مولفه های گردشگری مذهبی با تکیه بر هنر تعزیه

صنعت گردشگری یکی از مهم‌ترین و پرسودترین صنایع در ابعاد جهانی است؛ زیرا تنها یک راه برای تفریح نیست، بلکه با استفاده از برنامه‌ریزی راهبردی و رعایت اصول توسعه پایدار می‌توان اقتصاد کشورها را توسعه داد. این پژوهش به مطالعۀ گردشگری مذهبی با تکیه بر هنر تعزیه پرداخته است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوۀ گردآوری اطلاعات، کیفی است. مشارکت‌کنندگان در پژوهش، 15 نفر از اساتید حوزۀ گردشگری و هنرهای آیینی، پیشکسوتان تعزیه به روش نمونه‌گیری گلوله برفی، مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته‌ای با آن‌ها انجام شد. روش پژوهش، پدیدارشناسی بود و برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات، از روش کولایزی استفاد شد. شایان ذکر است که روایی نتایج، از جنبه‌های بیرونی، توصیفی و تفسیری، ارزیابی و به تأیید رسید. تجربه مشارکت‌کنندگان، دربارۀ گردشگری مذهبی با تکیه بر هنر تعزیه، در یازده مقوله سازمانی، اقتصادی، تبلیغاتی، محتوایی، فنی، پژوهشی، زیست محیطی، راهبردی، توسعۀ فرهنگی، قانون‌گرایی دسته‌بندی شدند. جهت احیاشدن هنر تعزیه و رونق گردشگری مذهبی باتوجه‌به تجارب افراد مشارکت‌کننده باید تعزیه در بُعد محتوایی، فنی و فیزیکی پربارتر شود و با اقتصاد گردشگری پیوند زده شود. همچنین به لحاظ فرهنگی، سازمانی، تبلیغاتی، قانون‌گرایی، توسعه، زیست‌محیطی و پژوهشی گردشگری مذهبی نیاز به تغییرات و تلاش بیشتری دارد تا علاوه‌بر رونق گردشگری مذهبی در کنار تعزیه پررنگ‌تر و پربارتر شود.اهداف پژوهش:بررسی گردشگری مذهبی در ایران.بررسی الگویی برای گردشگری مذهبی با تکیه بر هنر تعزیه. سؤالات پژوهش:مؤلفه‌های گردشگری مذهبی با تکیه بر هنر تعزیه چگونه بوده است؟چه الگویی می‌توان برای گردشگری مذهبی با تکیه بر هنر تعزیه ارائه داد؟