ارتباط نشانگر Ki67 با شدت راکتیویتی و محل سرطان داخل اپیتلیوم دهانه رحم

مقدمه : ضایعات پیش سرطانی و سرطان داخل اپی تلیوم دهانه رحم طیف پیوسته ای از تغییرات مورفولوژیک هستند که مرزهای دقیق آنها نسبتاً نامشخص است . استفاده از روشهای ایمنوهیستوشیمی ونشانگرهای پرولیفراتیو روش قابل اعتمادی در طبقه بندی ضایعات مختلف دیسپلازی دهانه رحم است . در مطالعات انجام شده از نشانگرپرولیفراتیو Ki67 به عنوان فاکتور پیشگویی کننده پیشرفت ضایعات سرطانی دهانه رحم استفاده شده است . این مطالعه به منظور طبقه بندی دقیقتر موارد سرطان داخل اپی تلیوم دهانه رحم با استفاده از نشانگر پرولیفراتیو Ki67 انجام شد. روش کار : دراین مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی گذشته نگر ۴۲ اسلاید از نمونه های دهانه رحم شامل ۱۶ مورد دیسپلازی خفیف، ۸ مورد دیسپلازی متوسط و ۱۰ مورد دیسپلازی شدید و ۸ مورد بافت طبیعی دهانه رحم با مراجعه به بایگانی بخش آسیب شناسی بیمارستان قائم ( عج ) مشهد در سال ۱۳۸۶ جمع آوری و بروز فاکتورKi67 به روش ایمنوهیستوشیمی دراین بلوک های پارافینی مطالعه شد و ارتباط بین شدت راکتیویتی و محل بروز Ki67 و درجه دیسپلازی دهانه رحم بررسی شد . آنالیز آماری با نرم افزار SPSS ( ن سخه ۱۱ ) انجام وتفاوت آماری بین گروه های مورد بررسی توسط تستهای واریانس یک طرفه آنو وا تحلیل شد. یافته ها : ارتباط مستقیم بین درجه دیسپلازی ومیزان راکتیویتی اپی تلیوم دهانه رحم برای نشانگر پرولیفراتیو Ki67 وجود داشت و همچنین رابطه مستقیم بین درجه دیسپلازی ومحل درگیری اپی تلیوم سرویکال بانشانگر Ki67 نتیجه گیری : ارزیابی ضایعات داخل اپیتلیوم دهانه رحم با روش ایمنوهیستوشیمی ونشانگر Ki67 روش قابل اعتمادی مشاهده شد. برای تشخیص و طبقه بندی شدت ضایعات مختلف دیسپلازی است.