مقایسه اثربخشی درمان‌های تحریک جدار جمجمه‌ای با جریان مستقیم (tDCS) و شناختی- رفتاری (CBT) بر سوگیری توجه در افراد دارای اضافه وزن

مقدمه: اضافه وزن یکی از مشکلات افراد در حال حاضر می باشد که یکی از دلایل آن روان شناختی به ویژه سوگیری توجه است. رویکردهای متفاوتی جدای از درمان شناختی رفتاری (CBT) مانند تحریک با جریان مستقیم از طریق جمجمه (tDCS) ظهور کرده است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی tDCS و CBT بر سوگیری توجه افراد دارای اضافه وزن بود. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد دارای اضافه وزن مراجعه کننده به مرکز روان‌شناسی آرامش تهران در سال 1398 بودند، که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و براساس معیارهای ورود و خروج تعداد 36 نفر انتخاب و به صورت تصادفی ساده در سه گروه قرار گرفتند. میانگین و انحراف استاندارد سن افراد 45/6±27/34 و میانگین شاخص توده بدن افراد 23/2±12/28 بود. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ استاندارد سوگیری توجه بود. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون tDCS بر سوگیری توجه مؤلفه اهداف زندگی و مولفه خوراکی ها به ترتیب (001/0≥p، 001/0≥p) و میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون CBT بر سوگیری توجه مؤلفه اهداف زندگی و مولفه خوراکی ها به ترتیب (002/0≥p، 001/0≥p) اثر معنی داری وجود دارد. (05/0≥p). همچنین بین میانگین نمرات پس آزمون tDCS و CBT بر سوگیری توجه (مؤلفه اهداف زندگی و مولفه خوراکی ها به ترتیب) تفاوت معنی داری وجود ندارد (299/0