برآورد میزان دانش و نگرش محیط‌زیستی و رابطه آن با عوامل سیاسی- اجتماعی (مورد مطالعه: کارکنان شرکت‌های دانش‌بنیان کشاورزی استان‌های همدان و کرمانشاه)

رشد جمعیت و آلودگی حاصل از فعالیت­های آنها و تغییرات اقلیمی قرن اخیر، نگرانی­ ها را در مورد حفظ محیط زیست برای نسل آینده بیشتر کرده است. به طوری­که امروزه در بیشتر دنیا ترویج دانش و نگرش زیست ­محیطی یکی از گرایش­ های مهم فکری و راهبردهای سیاسی است. توسعه این تفکر در سازمانهای مردم نهاد مثل شرکت­های دانش ­بنیان نیز در صدر قرار دارد. بنابراین هدف اصلی این پژوهش، سنجش دانش و نگرش محیط‌زیستی کارکنان شرکت­های دانش ­بنیان کشاورزی و رابطه آن با عوامل سیاسی ـ اجتماعی بود. این تحقیق از روش توصیفی ـ همبستگی است که از نظر ماهیت از نوع پژوهش­ های کمّی محسوب می‌شود. جامعه آماری این تحقیق را کارکنان و مدیران شرکت­های دانش­ بنیان کشاورزی استان کرمانشاه و همدان تشکیل دادند. تعداد این افراد براساس آخرین آمار مراکز رشد استان کرمانشاه و همدان 175 نفر بود. برای تعیین جامعه نمونه از روش تمام­ شماری استفاده شد که در این پژوهش تعداد 175 نفر در پژوهش شرکت نمودند. ابزار اصلی تحقیق در مرحله میدانی پرسشنامه بود. سؤالات پرسشنامه شامل سه بخش بود: سؤالات بخش اول را ویژگی ­های دموگرافیکی کارکنان تشکیل دادند، بخش دوم را مقیاس برای سنجش میزان دانش و بخش سوم را مقیاسی برای سنجش نگرش زیست­ محیطی کارکنان و مدیران تشکیل داد. شاخص ­ها و مقوله­ های مورد نظر برای سنجش نگرش زیست­ محیطی از مقیاس NEP مبنای کار قرار گرفت. پس از طی فرآیند داده‌ پردازی، محاسبات آماری (توصیفی و استنباطی) با استفاده از برنامة SPSS15 وAmos22انجام شد. نتایج تحقیق نشان می­ دهد، سیاست­گذاری­ های دولتی، پایبندی خانواده به حفظ محیط زیست، رسانه، عضویت درNGO ، تحصیلات و آموزش موجب تغییر در نگرش افراد به محیط زیست می­ گردد.