O poezji Wojciecha Gorczycy

Recenzja: Wojciech Gorczyca, Nie-opowiadane wierszem, Wydawnictwo Naukowe ATH, Bielsko-Biała 2022, s. 66Zbiór tekstów, składający się na tom pod dającym do myślenia tytułem Nie-opowiadane wierszem autorstwa Wojciecha Gorczycy, emerytowanego profesora Instytutu Neofilologii na Wydziale Humanistyczno-...

Ausführliche Beschreibung

Gespeichert in:
Bibliographische Detailangaben
Veröffentlicht in:Media i Społeczeństwo 2022-12, Vol.17 (2), p.212-216
1. Verfasser: Bernacki, Marek
Format: Artikel
Sprache:pol
Online-Zugang:Volltext
Tags: Tag hinzufügen
Keine Tags, Fügen Sie den ersten Tag hinzu!
Beschreibung
Zusammenfassung:Recenzja: Wojciech Gorczyca, Nie-opowiadane wierszem, Wydawnictwo Naukowe ATH, Bielsko-Biała 2022, s. 66Zbiór tekstów, składający się na tom pod dającym do myślenia tytułem Nie-opowiadane wierszem autorstwa Wojciecha Gorczycy, emerytowanego profesora Instytutu Neofilologii na Wydziale Humanistyczno-Społecznym ATH, uznanego rusycysty, historyka literatury i glottodydaktyka, nie jest książką o charakterze naukowym. Omawiane dzieło ma charakter artystyczno-literacki, aczkolwiek, co należy wyraźnie podkreślić, wyrasta z zainteresowań i pasji badawczych Autora, wieloletniego nauczyciela akademickiego w Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej oraz autora wartościowych publikacji naukowych i popularnonaukowych. Całość składa się z trzech wyodrębnionych części. Na początku znajduje się krótki wstęp opatrzony dwoma znaczącymi mottami: z Norwida (fragment Mojego psalmu) i Menandra. W części głównej Autor zamieścił dziesięć cyklów poetyckich (każdy z nich składa się z kilku nieopatrzonych osobnymi tytułami wierszy) zatytułowanych: Maski czasu, Noc, Katyń, „Audor”, Czerwona kalina, Maraton, Magnificat, Pani, Droga do limb, Matrymonialnie. Większość utworów pisana jest wierszem wolnym (nienumerycznym) i białym (bezrymowym), tylko dwa ostatnie z wymienionych tekstów napisane zostały mową wiązaną. Całość wieńczy „niewielka buchdrama w trzech aktach i trzynastu odsłonach” zatytułowana Piękna Io. Ten domykający całość dramat niesceniczny (dość hermetyczny i trudny do odczytania bez klucza personalnego) uznać można za oryginalne dopełnienie tematów oraz motywów z części poetyckiej wyrażone językiem prozatorskim przy zastosowaniu rekwizytów charakterystycznych dla dramatopisarstwa (podział na akty i sceny, występowanie didaskaliów oraz wprowadzenie „na scenę” osób dramatu). Istotnym uzupełnieniem warstwy tekstowej całego zbioru są kolorowe ilustracje, będące kulturowym kontekstem, a zarazem swoistym komentarzem do zawartych w tomie utworów poetyckich (na końcu książki Autor zamieścił Spis ilustracji, wskazując źródła ich pochodzenia).
ISSN:2083-5701
2545-2568
DOI:10.5604/01.3001.0016.3168