Pamięć i zapominanie w społecznościach lokalnych na przykładzie stosunku do miejsc pamięci w Dzierżoniowie i Raciborzu

Miejsca pamięci są najbardziej wyrazistym wskaźnikiem stosunku społeczności do swojej przeszłości i do przeszłości innych wspólnot, z którymi wchodziła w ściślejsze relacje. Artykuł oparty jest na analizie wywiadów swobodnych, przeprowadzonych z przedstawicielami elit kulturalnych i politycznych w dwu miastach: Dzierżoniów i Racibórz. Miasta te to dwie odrębne historie, które przez specyficzne uwarunkowania ilustrują z jednej strony pewne uniwersalne mechanizmy (takie jak niepamięć, procesy zapominania), a z drugiej odmienne podejście do złożonej historii relacji z mniejszościami narodowościowymi. Właśnie mniejszości narodowościowe są częścią specyficznych losów tych społeczności lokalnych. Stosunek do nich uwidacznia się w pamięci historycznej poprzez niepamięć oraz poprzez ambiwalentny stosunek do miejsc pamięci. Dwie różne formy odnoszenia się do mniejszości i przeszłości wynikają także z uwarunkowań społeczno-politycznych, tworząc odmienne wzorce lokalnej tożsamości.