İş Yükünün İşten Ayrılma Niyeti Üzerine Etkisinde İş Tatmini ve Kişi-Örgüt Uyumunun Aracılık Rolü

Çalışma, iş görenlerin aşırı iş yükü ve işten ayrılma niyeti ilişkisi üzerinde iş tatmini ve kişi-örgüt uyumu etkilerini inceleyen bütüncül bir model sunmaktadır. Araştırmanın örneklemini, ulusal düzeyde güvenlikten sorumlu kamu kuruluşunun Kayseri ve Bolu illerinde görevli 581 sözleşmeli çalışanı oluşturmaktadır. Araştırma verileri anket tekniği kullanılarak toplanmıştır. Araştırma değişkenlerinin ölçülmesinde Aşırı İş Yükü, İş Tatmini, Kişi-Örgüt Uyumu ve İşten Ayrılma Niyeti ölçekleri kullanılmıştır. Ölçeklerin geçerlilikleri doğrulayıcı faktör analizi ile test edilmiştir. Değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemek için korelasyon ve hiyerarşik regresyon analizinden, aracılık testleri için SPSS 15 programı üzerinde çalışan PROCESS v3.0 eklentisinden yararlanılmıştır. Elde edilen bulgular çalışanların aşırı iş yükü algılarının işten ayrılma niyetini anlamlı ve aksi yönde etkilediğini göstermektedir. Aşırı iş yükü ve işten ayrılma niyeti ilişkisi üzerinde hem iş tatmininin hem de kişi-örgüt uyumunun aracılık rolü olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak değişkenler arası ilişkiler araştırma modeli çerçevesinde genel olarak desteklenmiş, araştırmanın yazına katkısı ve gelecekteki araştırmalara yönelik öneriler sunulmuştur.