MEKÂNLA BELİRLENEN YAŞAMLAR: GÜVENLİKLİ KONUTLARDA YAŞAMAK

Bu çalışmada, gündelik hayata “sadece ev değil bir yaşam tarzı satın alma” söylemiyle dahil olan güvenlikli ve kapalı konutların, kendi sakinlerinin yaşam tarzlarında ne tür yeni düzenlemelere yol açtığı sorusuna odaklandık. Sakinlerinin konut yaşamı dışındakiler ile sosyal karşılaştırmaları, tüketim, sosyal ve mekân bağlamında yeni kimlik inşalarına sosyal psikolojik perspektiften açıklamalar getirdik. Çalışma için, İstanbul’un farklı ilçelerindeki güvenlik elemanlı kapalı konut yaşam alanı sakini farklı politik yönelim ve sosyo-demografik özelliklere sahip toplam yedi evli çiftle görüşmeler yaptık. Odak grup görüşme tekniği ile topladığımız verileri, Maxqda 2018 programı üzerinden kategori aşamalı tematik analiz yöntemi ile analiz ettik. Katılımcıların konut yaşamını, şehir hayatında zorunlu bir ihtiyacı karşılayan tüketim olarak anlamlandırdıklarını gözlemledik. Bu zorunlu algıladıkları tüketim pratiği içinde, çocuk yetiştirirken yaşanan endişe ve korku ile şehir hayatında kendini değerli hissetmek gibi duygu deneyimlerinin birlikte yaşandıklarını tespit ettik. Mekânın güvenlik işleyişleri, fiziksel imkânları, yüksek duvarlarla çevrili kapalı alan mimarisi, sakinlerine güvenli ve ayrıcalıklı olma hissi dışında izole olma, hapsolma da içeren sembolik anlamlandırmalara neden olmaktadır. Temelde iddiamız bu mekanların kendi sakinlerini çeşitli olumsuz duygu deneyiminden uzak tutma iddiasıyla mekâna özgü yeni normlarla sakinlerinin yaşam tarzlarında yeni düzenlemelere ve değişimlere gitmelerine neden olduğu yönündedir.