MONTESSORİ METODUNUN OKUL ÖNCESİ EĞİTİM KURUMLARINDA MEKÂNSAL ANALİZİ: DİYARBAKIR MASAL KREŞ GÜNDÜZ BAKIM EVİ ÖRNEĞİ

Anaokulları, çocukların eğitim hayatlarına ilk adım attıkları kritik kurumlardır. Bu kurumlar genellikle 3-6 yaş grubundaki çocuklara yönelik eğitim sunar. Montessori yöntemi, dünya genelinde en popüler eğitim anlayışlarından biri olarak öne çıkmaktadır. Bu yöntem, çocuğun doğuştan gelen öğrenme isteğine dayanır ve çocuklara özgürlük verilerek desteklenir. Okul yapıları ve çevreleri, çocukların ihtiyaçlarına uygun olarak tasarlanmalı ve onların özgürce hareket etmelerine olanak tanımalıdır. Türkiye'de Montessori yöntemi, özel okullar tarafından yaklaşık 10-15 yıldır uygulanmaya başlanmıştır, ancak geleneksel eğitim anlayışıyla bütünleştirme çabaları, beklenen verimliliği sağlamada zorluklara neden olmaktadır. Bu nedenle, çalışmada seçilen okul öncesi eğitim kurumunun Montessori ilkelerine uygunluğu incelenmektedir. Çalışma, öncelikle Montessori yöntemi ve ilgili ilkelerin dünyadaki ve Türkiye'deki örnek okullar üzerinden analizini içerir. Daha sonra duyarlı dönemler, emici zihin, alıştırmaların tekrarı, özgürlük, dikkatin polarizasyonu, karma yaş, ödül ve ceza, eğitimci-çocuk etkileşimi ve 'hazırlanmış çevre' kavramı gibi Montessori eğitim ilkeleri üzerinde durulmaktadır. Çalışmanın materyali olarak Diyarbakır'daki Masal Kreş ve Gündüz Bakımevi’nin hazırlanmış çevre kriterleri (açıklık, işlevsellik, esneklik, doğallık, özgürlük ve uygunluk) çerçevesinde iç ve dış mekân analizleri yapılmıştır. Bu analizler gözlemler, okulun planları ve fotoğraflarından elde edilen verilerle desteklenmiştir. Sonuçlar, okulun Montessori eğitim ilkelerini ne ölçüde yansıttığını ölçer niteliktedir. Çalışma, okulun Montessori yöntemine uygunluğunu artırmak için önerilerde bulunarak sona ermektedir.