Psychological problem caused by lack of leisure activities for working people: Sunday syndrome: Çalışan bireylerde rekreatif aktivite bulamamanın neden olduğu psikolojik sorun: Pazar günü sendromu

This article focuses on the “Sunday syndrome”, a psychological condition experienced by working individuals in particular. This psychological process, which follows weekday work and occurs on Sunday, is examined from Viktor Frankl’s existential psychology perspective. Sunday syndrome is expressed as a condition that causes individuals who spend their weekday workdays with a certain work tempo at their workplaces to feel empty after the relative intensity they experience, thus triggering the individual to fall into an existential void and search for meaning. This syndrome, which has a direct and close relationship with Frankl’s concept of existential void, stands out as a state of mind that occurs especially due to individuals experiencing a loss of meaning, not being able to find a recreational activity to engage in on the weekend, or social and environmental inadequacies. In the article, based on Frankl’s existential philosophy, it is suggested that working individuals turn to recreational activities as a solution to Sunday syndrome, and it draws attention to the fact that new types of activities diversified by the development of technology can alleviate this feeling of emptiness in individuals, and opinions and suggestions are included in this direction. (Extended English summary is at the end of this document) Özet Bu makalede, özellikle çalışan bireylerin yaşadığı psikolojik bir durum olan “Pazar günü sendromu” üzerinde durulmaktadır. Hafta içi çalışma günlerini takip eden ve Pazar günü ortaya çıkan bu psikolojik süreç, Viktor Frankl’ın varoluşçu psikoloji perspektifinde incelenmektedir. Pazar günü sendromu, hafta içi çalışma günlerini işyerlerindeki belirli bir çalışma temposuyla geçiren bireylerin, yaşadıkları görece yoğunluğunun ardından kendilerini boşlukta hissetmelerine neden olan, bu nedenle de bireyin varoluşsal boşluğa düşmesini ve anlam arayışını tetikleyen bir durum olarak ifade edilmektedir. Frankl’ın varoluşsal boşluk kavramı ile doğrudan ve yakın bir ilişki içinde olan bu sendrom, özellikle bireylerin anlam kaybı yaşaması, hafta sonunda uğraşacak bir rekreatif aktivite bulamaması ya da sosyal ve çevresel yetersizlikler nedeniyle oluşan bir ruh hâli olarak öne çıkmaktadır. Makalede, Frankl’ın varoluşsal felsefesi temelinde çalışan bireylere yönelik olarak Pazar günü sendromuna çözüm olarak rekreatif aktivitelere yönelmesi önerilmekte, teknolojinin gelişmesiyle çeşitlenen yeni aktivite türlerinin bireylerin bu boşluk hissini hafifletebile