Dancing manly men: Gender analaysis of experiements of male dancersDans eden “erkek adamlar”: Erkek dansçıların deneyimlerine toplumsal cinsiyet analizi

Gendered nature of sports excludes women and also men in some sports. The patriarchal culture’s way of coding dance as a feminine act is creating some restrictions for men. The aim of this study is to examine the meaning and limits of being a male dancer in Adana. Datas were collected by semi-structured interviews using phemonologhy which is one of research methods of qualitative research method. The participants was constituted by 5 male dancer (salsa). Data were analyzed by the content analysis method. The findings of the data obtained from the analysis collected under three themes: 1 Masculine Norms: Does a man dance? 2 Humiliated femininity: Do not wiggle like a girl, 3 Homophobia: You look like a gay son, you have to wear this? As a result, a significant domination generated by the dominance over the body acts set by gender differences over male dancers was observed. The strategy to get rid of prejudice and oppression is to insist, to prove that they are successful and not to wear tights.Extended English abstract is in the end of PDF (TURKISH) file. ÖzetSpor dallarının toplumsal cinsiyetlendirilmiş yapısı bazı sporlarda kadınları bazılarında ise erkekleri dışlamaktadır. Ataerkil kültürün dansı dişil bir edim olarak kodlaması, erkekler için bir takım kısıtlamalar yaratmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Adana’da erkek dansçı olmanın anlam ve sınırlarını incelemektir. Nitel araştırma yöntemlerinden fenemonoloji yönteminin kullanıldığı araştırmanın verileri yarı yapılandırılmış görüşme yöntemi ile toplanmıştır. Araştırmanın katılımcılarını 5 erkek dansçı (salsa) oluşturmuştur. Veriler içerik analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Veri analizi sonucunda elde edilen bulgular 3 tema altında toplanmıştır: 1 Eril Normlar: Erkek adam dans eder mi? 2 Aşağılanan Kadınlık: Karı gibi kıvırtma, 3 Homofobi: Oğlum gey gibi olmuşsun bunu giymek zorunda mısın? Sonuç olarak, cinsiyet farklılıklarının bedenin edimleri üzerinde kurduğu hakimiyetin, erkek dansçılar üzerinde önemli bir tahakküm oluşturduğu görülmüştür. Dansçılar için önyargı ve baskıdan kurtulma stratejisi ise ısrarcı olmak, başarılı olduklarını ispat etmek ve tayt giymemektir.