Odpowiedzialność za przestępstwo z art. 141 § 1 Kodeksu karnego popełnione za granicą w świetle wymogu podwójnej karalności

Kwestia odpowiedzialności za przestępstwa popełnione za granicą może nastręczać wielu trudności w konkretnych przypadkach. Przykładów tych trudności dostarcza art. 141 § 1 k.k. Czyn ten co do zasady nie będzie spełniał warunku podwójnej karalności, natomiast pociągnięcie jego sprawcy na podstawie obostrzonej zasady przedmiotowej budzi tak wiele wątpliwości, że można stwierdzić brak możliwości zastosowania polskiej ustawy karnej również na tej podstawie. Kryminalizacja czynu, który ze swojej istoty najczęściej jest popełniany za granicą, przy jednoczesnym braku możliwości jego ścigania, wydaje się błędem ustawodawcy. Jednak przegląd literatury przedmiotu wskazuje na nikłe zainteresowanie tym problemem. Należy też zauważyć, że wiele przepisów rozdziału Kodeksu karnego poświęconego przestępstwom przeciwko obronności nie przystaje do obecnej sytuacji, kiedy Polska jest członkiem NATO i Unii Europejskiej, a armia jest w pełni zawodowa.