O edukacji nieformalnej w polskim dyskursie andragogicznym. Przegląd konceptualizacji

W artykule dokonano przeglądu głównie literatury polskojęzycznej dotyczącej konceptualizacji edukacji nieformalnej w rodzimym dyskursie andragogicznym. Z analizy źródeł zastanych wybrano treści odnoszące się do ewolucji edukacji nieformalnej, wskazując w ujęciu chronologicznym na punkty zwrotne w jej rozwoju, następnie zaprezentowano wybrane teoretyczne ujęcia edukacji nieformalnej, ukazujące jej rosnącą złożoność i tym samym wzbogacające jej rozumienie. Na tej podstawie sformułowano tezę o dwóch nurtach edukacji nieformalnej – instrumentalnym oraz interpretatywnym. W dalszej części artykułu podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jak nauczyć uczenia się nieformalnego. W podsumowaniu autorka wskazała na walory i wyzwania edukacji nieformalnej oraz sformułowała wnioski końcowe. Głównym wnioskiem jest stwierdzenie, że edukacja nieformalna to fenomen zmienny kulturowo, zależny od kontekstu społeczno-politycznego, ściśle związany z życiem codziennym i różnymi jego środowiskami, przebiegający nieświadomie, podświadomie i świadomie; jest pluralistyczny i rozmyty, przez to sprawia i będzie sprawiać trudności konceptualizacyjne.