Ana Dili Öğretiminin Temel İlkelerine Karşılaştırmalı Bir Bakış
“Ana dili” insanın çocukluktan itibaren tabii ortamlarda öğrendiği ve kendisini bütün iletişim alanlarında en rahat ve kolay ifade edebildiği dil olarak tanımlanmaktadır. Dolayısıyla ana dili kavramı, konuşan kişinin kendi dili ile arasındaki tabii ilişkisini göstermektedir. “Öğretim” kavramı ise ok...
Gespeichert in:
Veröffentlicht in: | Dil dergisi 2003 (120), p.5-21 |
---|---|
1. Verfasser: | |
Format: | Artikel |
Sprache: | tur |
Schlagworte: | |
Online-Zugang: | Volltext |
Tags: |
Tag hinzufügen
Keine Tags, Fügen Sie den ersten Tag hinzu!
|
Zusammenfassung: | “Ana dili” insanın çocukluktan itibaren tabii ortamlarda öğrendiği ve kendisini bütün iletişim alanlarında en rahat ve kolay ifade edebildiği dil olarak tanımlanmaktadır. Dolayısıyla ana dili kavramı, konuşan kişinin kendi dili ile arasındaki tabii ilişkisini göstermektedir. “Öğretim” kavramı ise okulda yapılan planlı programlı bir faaliyeti vurgulamaktadır. Çocuklar ilköğretim okuluna başladıktan sonra sistemli ve amaca uygun bir biçimde ana dili öğrenimi devam etmektedir. Bu açıdan bakıldığında “ana dili öğretimi” kavramı içerdiği anlam itibarı ile bize göre özelliklerinin birbirleriyle çelişki içinde bulunduğu bir kavram izlenimini vermektedir. Başka bir ifadeyle: Bir kişi zaten bildiği bir şeyi neden okulda öğrenmek zorundadır? sorusu kendiliğinden akla gelmektedir. |
---|---|
ISSN: | 1300-3542 |