Öfkelenme anında cama yumruk atarak kendini yaralayan hastalarda problem çözme becerileri ve çocukluk çağı travmaları
Amaç: Bu çalışmada, öfke kontrolünde başarısız kalıp, pencere ya da kapı camına yumruk atarak elini ve el bileğini yaralayan kişilerin problem çözme becerileri konusundaki düzeylerini ve çocukluk çağı travmalarının problem çözme becerileriyle ilişkisini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Ciddi el bileği...
Gespeichert in:
| Veröffentlicht in: | Journal of clinical and experimental investigations 2010, Vol.1 (1), p.25-30 |
|---|---|
| Hauptverfasser: | , , , , |
| Format: | Artikel |
| Sprache: | tur |
| Online-Zugang: | Volltext |
| Tags: |
Tag hinzufügen
Keine Tags, Fügen Sie den ersten Tag hinzu!
|
| container_end_page | 30 |
|---|---|
| container_issue | 1 |
| container_start_page | 25 |
| container_title | Journal of clinical and experimental investigations |
| container_volume | 1 |
| creator | ÖZEN, Şakır BAŞTÜRK, Mustafa SUBAŞI, Mehmet YILDIRIM, Azad BEZ, Yasin |
| description | Amaç: Bu çalışmada, öfke kontrolünde başarısız kalıp, pencere ya da kapı camına yumruk atarak elini ve el bileğini yaralayan kişilerin problem çözme becerileri konusundaki düzeylerini ve çocukluk çağı travmalarının problem çözme becerileriyle ilişkisini araştırmayı amaçladık.
Yöntem: Ciddi el bileği yaralanmaları nedeniyle acil servise başvuran ve "tendon, damar veya sinir" kesileri nedeniyle ameliyat edilerek yatışı yapılan hastalar çalışmaya alındı. Cama yumruk atan 25 kişi çalışma grubunu (23 erkek, 2 kadın), kaza sonucu elini yaralayan 14 kişi (13 erkek, 1 kadın) kontrol grubunu oluşturdu. Ameliyattan sonraki birkaç gün içinde hastalara çalışma hakkında bilgi verildi, çalışma için izinleri alındı. Hastalardan Problem Çözme Envanteri'ni (PÇE) ve Çocukluk Örselenme Yaşantıları Ölçeği'ni (ÇÖYÖ) doldurmaları istendi.
Bulgular: Yaş ortalaması çalışma grubunda 25.9 yıl, kontrol grubunda 29.7 yıl olarak bulundu. Çalışma grubunda %84, kontrol grubunda %43 oranında sağ el yaralanmıştı (p=0.008). Çalışma grubunun çocukluk çağı duygusal ve fiziksel travma puanları ortalaması kontrol grubundan yüksek olmakla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). PÇE puanı çalışma grubunda kontrol grubundan daha yüksekti, yani bu kişilerin problem çözme becerileri daha yetersizdi (p=0.001). Çalışma grubunda PÇE puanları ile ÇÖYÖ toplam puanı (p<0.001) ve ÇÖYÖ alt ölçeklerinin puanları arasında pozitif korelasyon saptandı.
Sonuç: Daha önce yaşanan duygusal ve fiziksel travmalar problem çözme becerilerini olumsuz etkilemektedir. Bir problemle karşılaştıklarında bu kişilerin düşünerek, konuşarak, sabrederek, farklı seçenekleri deneyerek problemi ele alma eğilimleri zayıftır. Bu hastalara kişilerarası ilişkiler, öfke denetimi, problem çözme becerileri vb. konularda eğitim verilmesi daha sonraki süreçte oluşabilecek yaralanmaları azaltabilir.
Objectives: We aimed to investigate the problem solving skills and its childhood traumas among the patients who failed to control their anger and injured their hands and wrists after punching a window or door glass.
Methods: The patients who admitted to emergency service with severe wrist injury including tendon, vessel or nerve cut were included. Twenty-five patients who punching glass constituted study group (23 men, 2 women) and 14 patients who accidentally injured their hands (13 men, 1 woman) included as control group. A few days after wrist operation the patients were informed and asked for study particip |
| format | Article |
| fullrecord | <record><control><sourceid>ulakbim</sourceid><recordid>TN_cdi_ulakbim_primary_127475</recordid><sourceformat>XML</sourceformat><sourcesystem>PC</sourcesystem><sourcerecordid>127475</sourcerecordid><originalsourceid>FETCH-ulakbim_primary_1274753</originalsourceid><addsrcrecordid>eNqFTDsKwkAQXURB0RxBmAsISYz51KJ4APswiSOu-1E2iRALj2FraZ3GCyQHc4X0DgzzPvPegE28pZsswtD3hj2OV1E8Zk5RnF07UeD6STBhj_Z5FCRJKwLUXaMPCDkqhLpSphKAJRoUIEgfuOZQWyaxRg0nLEoLjf2_mksmSUH7bj9325NRToZLu3Ajq17ySkjb1b6xe3UNlAZv6pftmhkbHVEW5PR3yubbzX69W1QSRcZVejVcoalTz4-CaLX8538B87BVGw</addsrcrecordid><sourcetype>Open Access Repository</sourcetype><iscdi>true</iscdi><recordtype>article</recordtype></control><display><type>article</type><title>Öfkelenme anında cama yumruk atarak kendini yaralayan hastalarda problem çözme becerileri ve çocukluk çağı travmaları</title><source>Elektronische Zeitschriftenbibliothek - Frei zugängliche E-Journals</source><creator>ÖZEN, Şakır ; BAŞTÜRK, Mustafa ; SUBAŞI, Mehmet ; YILDIRIM, Azad ; BEZ, Yasin</creator><creatorcontrib>ÖZEN, Şakır ; BAŞTÜRK, Mustafa ; SUBAŞI, Mehmet ; YILDIRIM, Azad ; BEZ, Yasin</creatorcontrib><description>Amaç: Bu çalışmada, öfke kontrolünde başarısız kalıp, pencere ya da kapı camına yumruk atarak elini ve el bileğini yaralayan kişilerin problem çözme becerileri konusundaki düzeylerini ve çocukluk çağı travmalarının problem çözme becerileriyle ilişkisini araştırmayı amaçladık.
Yöntem: Ciddi el bileği yaralanmaları nedeniyle acil servise başvuran ve "tendon, damar veya sinir" kesileri nedeniyle ameliyat edilerek yatışı yapılan hastalar çalışmaya alındı. Cama yumruk atan 25 kişi çalışma grubunu (23 erkek, 2 kadın), kaza sonucu elini yaralayan 14 kişi (13 erkek, 1 kadın) kontrol grubunu oluşturdu. Ameliyattan sonraki birkaç gün içinde hastalara çalışma hakkında bilgi verildi, çalışma için izinleri alındı. Hastalardan Problem Çözme Envanteri'ni (PÇE) ve Çocukluk Örselenme Yaşantıları Ölçeği'ni (ÇÖYÖ) doldurmaları istendi.
Bulgular: Yaş ortalaması çalışma grubunda 25.9 yıl, kontrol grubunda 29.7 yıl olarak bulundu. Çalışma grubunda %84, kontrol grubunda %43 oranında sağ el yaralanmıştı (p=0.008). Çalışma grubunun çocukluk çağı duygusal ve fiziksel travma puanları ortalaması kontrol grubundan yüksek olmakla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p&gt;0.05). PÇE puanı çalışma grubunda kontrol grubundan daha yüksekti, yani bu kişilerin problem çözme becerileri daha yetersizdi (p=0.001). Çalışma grubunda PÇE puanları ile ÇÖYÖ toplam puanı (p&lt;0.001) ve ÇÖYÖ alt ölçeklerinin puanları arasında pozitif korelasyon saptandı.
Sonuç: Daha önce yaşanan duygusal ve fiziksel travmalar problem çözme becerilerini olumsuz etkilemektedir. Bir problemle karşılaştıklarında bu kişilerin düşünerek, konuşarak, sabrederek, farklı seçenekleri deneyerek problemi ele alma eğilimleri zayıftır. Bu hastalara kişilerarası ilişkiler, öfke denetimi, problem çözme becerileri vb. konularda eğitim verilmesi daha sonraki süreçte oluşabilecek yaralanmaları azaltabilir.
Objectives: We aimed to investigate the problem solving skills and its childhood traumas among the patients who failed to control their anger and injured their hands and wrists after punching a window or door glass.
Methods: The patients who admitted to emergency service with severe wrist injury including tendon, vessel or nerve cut were included. Twenty-five patients who punching glass constituted study group (23 men, 2 women) and 14 patients who accidentally injured their hands (13 men, 1 woman) included as control group. A few days after wrist operation the patients were informed and asked for study participation. Problem Solving Inventory (PSI) and Childhood Trauma Questionnaire (CTQ) were applied to all patients.
Results: The mean age of the study and control groups was 25.9 and 29.7 years, respectively. Ratios of right hand injury in the study and the control groups were 84% and 43%, respectively (p=0.008). The study group showed higher childhood emotional and physical trauma scores than the control group but the difference was not statistically significant (p&gt;0.05). PSI scores were higher in the study group than the controls which means problem solving skills were poorer in the study group (p=0.001). PSI scores, CTQ total score (p&lt;0.001) and sub-scale scores were positively correlated in the study group.
Conclusions: Previously experienced emotional and physical traumas interfere with the problem solving skills. These individuals show lower tendency to judge and try alternative ways. Psychoeducation on interpersonal relationships, anger management, and problem solving skills may decrease the future injuries in these patients.</description><identifier>ISSN: 1309-8578</identifier><identifier>EISSN: 1309-6621</identifier><language>tur</language><publisher>Medisan Yayınevi</publisher><ispartof>Journal of clinical and experimental investigations, 2010, Vol.1 (1), p.25-30</ispartof><oa>free_for_read</oa><woscitedreferencessubscribed>false</woscitedreferencessubscribed></display><links><openurl>$$Topenurl_article</openurl><openurlfulltext>$$Topenurlfull_article</openurlfulltext><thumbnail>$$Tsyndetics_thumb_exl</thumbnail><link.rule.ids>314,780,784,4024</link.rule.ids></links><search><creatorcontrib>ÖZEN, Şakır</creatorcontrib><creatorcontrib>BAŞTÜRK, Mustafa</creatorcontrib><creatorcontrib>SUBAŞI, Mehmet</creatorcontrib><creatorcontrib>YILDIRIM, Azad</creatorcontrib><creatorcontrib>BEZ, Yasin</creatorcontrib><title>Öfkelenme anında cama yumruk atarak kendini yaralayan hastalarda problem çözme becerileri ve çocukluk çağı travmaları</title><title>Journal of clinical and experimental investigations</title><description>Amaç: Bu çalışmada, öfke kontrolünde başarısız kalıp, pencere ya da kapı camına yumruk atarak elini ve el bileğini yaralayan kişilerin problem çözme becerileri konusundaki düzeylerini ve çocukluk çağı travmalarının problem çözme becerileriyle ilişkisini araştırmayı amaçladık.
Yöntem: Ciddi el bileği yaralanmaları nedeniyle acil servise başvuran ve "tendon, damar veya sinir" kesileri nedeniyle ameliyat edilerek yatışı yapılan hastalar çalışmaya alındı. Cama yumruk atan 25 kişi çalışma grubunu (23 erkek, 2 kadın), kaza sonucu elini yaralayan 14 kişi (13 erkek, 1 kadın) kontrol grubunu oluşturdu. Ameliyattan sonraki birkaç gün içinde hastalara çalışma hakkında bilgi verildi, çalışma için izinleri alındı. Hastalardan Problem Çözme Envanteri'ni (PÇE) ve Çocukluk Örselenme Yaşantıları Ölçeği'ni (ÇÖYÖ) doldurmaları istendi.
Bulgular: Yaş ortalaması çalışma grubunda 25.9 yıl, kontrol grubunda 29.7 yıl olarak bulundu. Çalışma grubunda %84, kontrol grubunda %43 oranında sağ el yaralanmıştı (p=0.008). Çalışma grubunun çocukluk çağı duygusal ve fiziksel travma puanları ortalaması kontrol grubundan yüksek olmakla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p&gt;0.05). PÇE puanı çalışma grubunda kontrol grubundan daha yüksekti, yani bu kişilerin problem çözme becerileri daha yetersizdi (p=0.001). Çalışma grubunda PÇE puanları ile ÇÖYÖ toplam puanı (p&lt;0.001) ve ÇÖYÖ alt ölçeklerinin puanları arasında pozitif korelasyon saptandı.
Sonuç: Daha önce yaşanan duygusal ve fiziksel travmalar problem çözme becerilerini olumsuz etkilemektedir. Bir problemle karşılaştıklarında bu kişilerin düşünerek, konuşarak, sabrederek, farklı seçenekleri deneyerek problemi ele alma eğilimleri zayıftır. Bu hastalara kişilerarası ilişkiler, öfke denetimi, problem çözme becerileri vb. konularda eğitim verilmesi daha sonraki süreçte oluşabilecek yaralanmaları azaltabilir.
Objectives: We aimed to investigate the problem solving skills and its childhood traumas among the patients who failed to control their anger and injured their hands and wrists after punching a window or door glass.
Methods: The patients who admitted to emergency service with severe wrist injury including tendon, vessel or nerve cut were included. Twenty-five patients who punching glass constituted study group (23 men, 2 women) and 14 patients who accidentally injured their hands (13 men, 1 woman) included as control group. A few days after wrist operation the patients were informed and asked for study participation. Problem Solving Inventory (PSI) and Childhood Trauma Questionnaire (CTQ) were applied to all patients.
Results: The mean age of the study and control groups was 25.9 and 29.7 years, respectively. Ratios of right hand injury in the study and the control groups were 84% and 43%, respectively (p=0.008). The study group showed higher childhood emotional and physical trauma scores than the control group but the difference was not statistically significant (p&gt;0.05). PSI scores were higher in the study group than the controls which means problem solving skills were poorer in the study group (p=0.001). PSI scores, CTQ total score (p&lt;0.001) and sub-scale scores were positively correlated in the study group.
Conclusions: Previously experienced emotional and physical traumas interfere with the problem solving skills. These individuals show lower tendency to judge and try alternative ways. Psychoeducation on interpersonal relationships, anger management, and problem solving skills may decrease the future injuries in these patients.</description><issn>1309-8578</issn><issn>1309-6621</issn><fulltext>true</fulltext><rsrctype>article</rsrctype><creationdate>2010</creationdate><recordtype>article</recordtype><sourceid/><recordid>eNqFTDsKwkAQXURB0RxBmAsISYz51KJ4APswiSOu-1E2iRALj2FraZ3GCyQHc4X0DgzzPvPegE28pZsswtD3hj2OV1E8Zk5RnF07UeD6STBhj_Z5FCRJKwLUXaMPCDkqhLpSphKAJRoUIEgfuOZQWyaxRg0nLEoLjf2_mksmSUH7bj9325NRToZLu3Ajq17ySkjb1b6xe3UNlAZv6pftmhkbHVEW5PR3yubbzX69W1QSRcZVejVcoalTz4-CaLX8538B87BVGw</recordid><startdate>2010</startdate><enddate>2010</enddate><creator>ÖZEN, Şakır</creator><creator>BAŞTÜRK, Mustafa</creator><creator>SUBAŞI, Mehmet</creator><creator>YILDIRIM, Azad</creator><creator>BEZ, Yasin</creator><general>Medisan Yayınevi</general><scope/></search><sort><creationdate>2010</creationdate><title>Öfkelenme anında cama yumruk atarak kendini yaralayan hastalarda problem çözme becerileri ve çocukluk çağı travmaları</title><author>ÖZEN, Şakır ; BAŞTÜRK, Mustafa ; SUBAŞI, Mehmet ; YILDIRIM, Azad ; BEZ, Yasin</author></sort><facets><frbrtype>5</frbrtype><frbrgroupid>cdi_FETCH-ulakbim_primary_1274753</frbrgroupid><rsrctype>articles</rsrctype><prefilter>articles</prefilter><language>tur</language><creationdate>2010</creationdate><toplevel>online_resources</toplevel><creatorcontrib>ÖZEN, Şakır</creatorcontrib><creatorcontrib>BAŞTÜRK, Mustafa</creatorcontrib><creatorcontrib>SUBAŞI, Mehmet</creatorcontrib><creatorcontrib>YILDIRIM, Azad</creatorcontrib><creatorcontrib>BEZ, Yasin</creatorcontrib><jtitle>Journal of clinical and experimental investigations</jtitle></facets><delivery><delcategory>Remote Search Resource</delcategory><fulltext>fulltext</fulltext></delivery><addata><au>ÖZEN, Şakır</au><au>BAŞTÜRK, Mustafa</au><au>SUBAŞI, Mehmet</au><au>YILDIRIM, Azad</au><au>BEZ, Yasin</au><format>journal</format><genre>article</genre><ristype>JOUR</ristype><atitle>Öfkelenme anında cama yumruk atarak kendini yaralayan hastalarda problem çözme becerileri ve çocukluk çağı travmaları</atitle><jtitle>Journal of clinical and experimental investigations</jtitle><date>2010</date><risdate>2010</risdate><volume>1</volume><issue>1</issue><spage>25</spage><epage>30</epage><pages>25-30</pages><issn>1309-8578</issn><eissn>1309-6621</eissn><abstract>Amaç: Bu çalışmada, öfke kontrolünde başarısız kalıp, pencere ya da kapı camına yumruk atarak elini ve el bileğini yaralayan kişilerin problem çözme becerileri konusundaki düzeylerini ve çocukluk çağı travmalarının problem çözme becerileriyle ilişkisini araştırmayı amaçladık.
Yöntem: Ciddi el bileği yaralanmaları nedeniyle acil servise başvuran ve "tendon, damar veya sinir" kesileri nedeniyle ameliyat edilerek yatışı yapılan hastalar çalışmaya alındı. Cama yumruk atan 25 kişi çalışma grubunu (23 erkek, 2 kadın), kaza sonucu elini yaralayan 14 kişi (13 erkek, 1 kadın) kontrol grubunu oluşturdu. Ameliyattan sonraki birkaç gün içinde hastalara çalışma hakkında bilgi verildi, çalışma için izinleri alındı. Hastalardan Problem Çözme Envanteri'ni (PÇE) ve Çocukluk Örselenme Yaşantıları Ölçeği'ni (ÇÖYÖ) doldurmaları istendi.
Bulgular: Yaş ortalaması çalışma grubunda 25.9 yıl, kontrol grubunda 29.7 yıl olarak bulundu. Çalışma grubunda %84, kontrol grubunda %43 oranında sağ el yaralanmıştı (p=0.008). Çalışma grubunun çocukluk çağı duygusal ve fiziksel travma puanları ortalaması kontrol grubundan yüksek olmakla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p&gt;0.05). PÇE puanı çalışma grubunda kontrol grubundan daha yüksekti, yani bu kişilerin problem çözme becerileri daha yetersizdi (p=0.001). Çalışma grubunda PÇE puanları ile ÇÖYÖ toplam puanı (p&lt;0.001) ve ÇÖYÖ alt ölçeklerinin puanları arasında pozitif korelasyon saptandı.
Sonuç: Daha önce yaşanan duygusal ve fiziksel travmalar problem çözme becerilerini olumsuz etkilemektedir. Bir problemle karşılaştıklarında bu kişilerin düşünerek, konuşarak, sabrederek, farklı seçenekleri deneyerek problemi ele alma eğilimleri zayıftır. Bu hastalara kişilerarası ilişkiler, öfke denetimi, problem çözme becerileri vb. konularda eğitim verilmesi daha sonraki süreçte oluşabilecek yaralanmaları azaltabilir.
Objectives: We aimed to investigate the problem solving skills and its childhood traumas among the patients who failed to control their anger and injured their hands and wrists after punching a window or door glass.
Methods: The patients who admitted to emergency service with severe wrist injury including tendon, vessel or nerve cut were included. Twenty-five patients who punching glass constituted study group (23 men, 2 women) and 14 patients who accidentally injured their hands (13 men, 1 woman) included as control group. A few days after wrist operation the patients were informed and asked for study participation. Problem Solving Inventory (PSI) and Childhood Trauma Questionnaire (CTQ) were applied to all patients.
Results: The mean age of the study and control groups was 25.9 and 29.7 years, respectively. Ratios of right hand injury in the study and the control groups were 84% and 43%, respectively (p=0.008). The study group showed higher childhood emotional and physical trauma scores than the control group but the difference was not statistically significant (p&gt;0.05). PSI scores were higher in the study group than the controls which means problem solving skills were poorer in the study group (p=0.001). PSI scores, CTQ total score (p&lt;0.001) and sub-scale scores were positively correlated in the study group.
Conclusions: Previously experienced emotional and physical traumas interfere with the problem solving skills. These individuals show lower tendency to judge and try alternative ways. Psychoeducation on interpersonal relationships, anger management, and problem solving skills may decrease the future injuries in these patients.</abstract><pub>Medisan Yayınevi</pub><oa>free_for_read</oa></addata></record> |
| fulltext | fulltext |
| identifier | ISSN: 1309-8578 |
| ispartof | Journal of clinical and experimental investigations, 2010, Vol.1 (1), p.25-30 |
| issn | 1309-8578 1309-6621 |
| language | tur |
| recordid | cdi_ulakbim_primary_127475 |
| source | Elektronische Zeitschriftenbibliothek - Frei zugängliche E-Journals |
| title | Öfkelenme anında cama yumruk atarak kendini yaralayan hastalarda problem çözme becerileri ve çocukluk çağı travmaları |
| url | https://sfx.bib-bvb.de/sfx_tum?ctx_ver=Z39.88-2004&ctx_enc=info:ofi/enc:UTF-8&ctx_tim=2025-01-05T13%3A03%3A11IST&url_ver=Z39.88-2004&url_ctx_fmt=infofi/fmt:kev:mtx:ctx&rfr_id=info:sid/primo.exlibrisgroup.com:primo3-Article-ulakbim&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:mtx:journal&rft.genre=article&rft.atitle=%C3%96fkelenme%20an%C4%B1nda%20cama%20yumruk%20atarak%20kendini%20yaralayan%20hastalarda%20problem%20%C3%A7%C3%B6zme%20becerileri%20ve%20%C3%A7ocukluk%20%C3%A7a%C4%9F%C4%B1%20travmalar%C4%B1&rft.jtitle=Journal%20of%20clinical%20and%20experimental%20investigations&rft.au=%C3%96ZEN,%20%C5%9Eak%C4%B1r&rft.date=2010&rft.volume=1&rft.issue=1&rft.spage=25&rft.epage=30&rft.pages=25-30&rft.issn=1309-8578&rft.eissn=1309-6621&rft_id=info:doi/&rft_dat=%3Culakbim%3E127475%3C/ulakbim%3E%3Curl%3E%3C/url%3E&disable_directlink=true&sfx.directlink=off&sfx.report_link=0&rft_id=info:oai/&rft_id=info:pmid/&rfr_iscdi=true |