Katolickie klasztory kontemplacyjne i życie zakonne w Polsce w kontekście turystyki

Odwiedzanie klasztorów i pobyt w nich staje się atrakcyjnym doświadczeniem turystycznym będącym udziałem coraz większej liczby turystów i postrzeganym przez nich jako „głębokie i autentyczne”. Przedmiotem zainteresowania odwiedzających jest nie tylko klasztor sam w sobie, ze wszystkimi atrybutami jego fizyczności, lecz także stojąca za nim idea i styl życia mieszkających w nim ludzi. W artykule zwrócono uwagę na udział polskich klasztorów kontemplacyjnych w tzw. turystyce monastycznej oraz postawiono sobie za cel udzielenie odpowiedzi na pytanie: na ile zjawisko to pokrywa się w Polsce z turystyką religijną, a na ile wpisuje się w szeroko pojmowaną turystykę kulturową i jej wybrane rodzaje. Odpowiedzi na te pytania mają dostarczyć wyniki badań ankietowych przeprowadzonych w klasztorach klauzurowych w Polsce, poprzedzonych analizą uwarunkowań i motywacji, które sprawiają, że klasztor, po odrzuceniu innych, „zewnętrznych” jego atrybutów takich jak historia czy architektura, staje się destynacją turystyczną. [Visiting monasteries and staying there have become an attractive tourist experience shared by numerous tourists and perceived by them as truly “touching and authentic”. Not only is a monastery in itself a subject of tourists’ interest with all of its physical attributes, but also the idea and the specific way of life behind it. In the paper, a special attention was paid to the participation of Polish contemplative monasteries in the so-called “monastic tourism”, in order to establish to what extent this phenomenon is close to religious tourism as well as to different forms of cultural tourism meant in the broad sense. Answers to these questions should lie in the results of a survey conducted among the Polish contemplative monasteries preceded by an analysis of motivations and conditions transforming ‘a monastery’ into a tourist destination (external individual attributes such as history and architecture were rejected).]