Üniversite öğrencilerinin güvengenlik düzeylerinin demografik değişkenlere göre incelenmesi

İnsan bulunduğu toplumun sosyal bir unsurudur ve bunun sonucu olarak fiziksel, duygusal, bilişsel ihtiyaçlarını karşılamak, kendini geliştirmek ve hayatına devam etmek için toplumdaki diğer bireylerle iletişim kurar. Çünkü insanın toplumdaki diğer fertlerle iletişim halinde olması bir zorunluluktur. Bireyin kendisinin ve diğerlerinin haklarını adil bir şekilde savunabilmesi olarak tanımlanan güvengenlik önemli bir özelliktir. Bu nedenle bireyin toplumda kendini var etmesi için güvengen davranış özelliklerine sahip olması gerekir. Bu araştırma, üniversite öğrencilerinin güvengenlik düzeylerini demografik değişkenlere göre ele alan bir çalışmadır. Çalışma gönüllü olan 107 (%44.03%) kadın, 136 (%55.97) erkek toplam 243 üniversite öğrencisi ile yapılmıştır. Çalışmada Güvengenlik Ölçeği ve araştırmacının hazırlamış olduğu kişisel veriler formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde ikili unsurları kıyaslamak için t-testi, üç ve daha fazlası değişkenleri kıyaslamak için tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Veriler SPSS 22 programında çözümlenmiştir. Analiz sonuçlarına göre cinsiyet, şiddete maruz kalma, sağlık sorunu, madde kullanımı ve gelir düzeyi değişkenlerinin öğrencilerin güvengenlik düzeylerinde anlamlı bir farklılık yaratmadığı fakat ebeveyn tutumları, yaşanılan yer, kendini beğeni, genel olumlu algı, aile yapısı, kardeş sayısı, annenin eğitim seviyesi, babanın eğitim seviyesi ve okul başarısı değişkenlerinin öğrencilerin güvengenlik düzeylerinde anlamlı bir fark oluşturduğu saptanmıştır. Bu araştırmadan elde edilen veriler, öğrencilerin güvengenliklerinin hangi değişkenlerle ilişkili olduğunun belirlenmesinde, güvengenlik düzeyi düşük olan öğrencilere yönelik müdahale tekniklerin belirlenmesinde, uygulamalı çalışmaların yapılmasında ve böylece bireylerin istendik davranışları kazanmalarının ve sosyal becerilerinin istenilen yönde desteklenmesinde alan çalışanlarına yardımcı olacağı düşünülmektedir.